Wolne, czyli co robią kiedy Kummie śpi - ROCZNICA BLOGA

Niedziela, 1 lutego...

- równy rok od założenia tego bloga i dodania pierwszego posta na blogspot... 

*Wowomgtrzymajciemniebopadnę*

Nigdy, przenigdy nie spodziewałabym się, że mogłabym wytrzymać z jakimś postanowieniem tak długo!  Rany... to takie dziwne uczucie dla mnie, bo wcale nie czuję tego, że minęło tyle czasu.

Dużo się wydarzyło, dużo dni upłynęło, a ja wciąż tutaj jestem, pisząc dla takich cudownych osób jakimi jesteście Wy!

Dziękuję Wam za to, że macie czas i siłę czytać, i komentować moją inwencję twórczą, która nie zawsze jest taka idealna, jakbym chciała...

Dziękuję za każdy mały komentarz i każdą pieruńsko wielką wypowiedź, które tak cudownie i systematycznie pisaliście! *atak serduszek i hugów na Was*

Raaanyyy~ tyle słów mi się ciśnie na klawiaturę, ale żeby opisać jak bardzo jestem wdzięczna...

Och... 

Ludzie, kurna, kocham Was wszystkich z całego serduszka i po prostu dziękuję, że tutaj ze mną jesteście... to znaczy dla mnie cholernie dużo i mam teraz ochotę Was wszystkich wyściskać i przytulić najmocniej jak umiem...

Merlinie... DZIĘKUJĘ ZA TEN WSPÓLNY ROK DRARRYNISSE! ♥

*** 

Tytuł: Wolne

Pairing: Draco x Harry i wszystkie inne, które

 da się shippować w 'Zawsze ty'

Rodzaj: one-shot

Gatunek: komedia, fluff, smut

Ostrzeżenia: WTF

Harry Potter siedział właśnie na cholernie wygodnej kanapie i rozglądał się po dość sporawym pokoju. Miał przerwę w pracy, co znaczyło, że autorka Kummie coś robi. Nigdy do końca nie wiedział, gdzie akurat się znajdzie, więc pokój do którego trafił, był dla niego czymś nowym. Miał ciepłe, ciemne kolory i ogólnie wyglądał na bardzo wygodny pod każdym względem. Po jednej stronie grzał wielki kominek, po drugiej były regały z książkami i barek, na którym pyszniły się wszystkie rodzaje kaw. Na orzechowych panelach rozłożony był brązowy, puchaty dywan, który aż wołał i skamlał żeby się na nim położyć, i zasnąć.
- Harry! A ja cię wszędzie szukam! -  Draco Malfoy wszedł właśnie do owego pokoju zakłócając błogą ciszę, która w nim wcześniej zalegała. Miał na sobie wyprasowane w kant szare spodnie do kolan, buty, które wyglądały na bardzo, bardzo drogie i idealnie gładki t-shirt z napisem 'Hi Muggles, Avada Kedavra!'. Ściągnął swoje (zapewne drogie) okulary przeciwsłoneczne i rozejrzał się po pokoju - No, no. Postarała się.
- Kto? - zapytał Harry, poprawiając swój ciepły sweter, na którego nie zwrócił wcześniej uwagi. Był bardzo milusi w dotyku, więc Harry chętnie go dotykał i tarmosił.
- No ona, Autorka. Wiesz... kiedy nie jesteśmy u niej w opowiadaniu, czy one shotach, tworzy nam miejsca, w których możemy się lenić... wiesz to przecież. - Blondyn odłożył okulary na stole i podszedł do długiego stolika z kawami, patrząc na nie z pożądaniem.
- Chyba - przytaknął Harry bez zainteresowania, wciąż rozglądając się po pokoju. - Jest tam Espresso Patronum? - zapytał jeszcze, zanurzając swoje bose stopy w dywanie. Mmm... rzeczywiście był tak zajebisty, jak mu się wydawało.
- Mmm, tak jest. Kubek czy filiżanka?
- Kubek, ten czerwony ze zniczem!
- Przecież wiem. Nie musisz na mnie krzyczeć, Potty - stwierdził Draco i westchnął przeciągle z ciepłym uśmiechem.
- No tak... wybacz. Nie umiem się jeszcze przyzwyczaić - powiedział zmieszany trąc swój kark.
- Do czego? - zapytał blondyn podając Harremu jego esspesso. Usiadł na tej miękkiej kanapie z aprobatą wypisaną w oczach, a Harry upił łyk swojej ulubionej kawy, mrucząc jak zadowolony Hipogryf.
- Tego, że jesteśmy poza jej historią i wiesz o mnie więcej, niż w opowiadaniu - stwierdził nieśmiało, a Draco parsknął śmiechem.
- Proszę cię, Potter. Znamy się już tak długo, że to aż boli, no i... tak. Wiem o tobie dużo więcej, niż w opowiadaniach. Swoją drogą... czy nie uważasz, że jest tam za dramatycznie? Znaczy wiesz: schodzimy się, rozchodzimy, potem znowu schodzimy i jest wszystko dobrze, a potem BUM i znowu jest źle... Salazarze! Ile można... - powiedział Draco i przewrócił oczyma. Dawno się nikomu nie wyżalał, a teraz jakoś go natchnęło.
- Ciszej! - syknął Potter. - Jeszcze cię usłyszy i wtedy dopiero będzie ci źle! Może akurat na nas patrzy? - stwierdził Harry i spojrzał wymownie w górę.
- Świrujesz już - oznajmił mu blondyn i upił łyk swojej latte Draciatto. - Słyszałem jak mówiła, że idzie do kina, cokolwiek to jest. Hm... a może do sklepu? Cholera, nie pamiętam już. No, ale znowu zmieniamy temat! Co sądzisz o tym scenariuszu?
- Ja tam uważam, że jest za mało Drarry... Nie czuję cię tam... - powiedział cicho i poprawił swoje okulary. Odchrząknął cicho i dodał - wiesz o co mi chodzi.
- Za mało scen łóżkowych, hm? Taak... też to odczuwam - westchnął ciężko Draco i zapadł się głębiej w kanapę. - Pamiętam, że kiedyś coś mówiła, że czeka aż wydarzy się coś szczególnego i, że potem pójdzie już z górki. Mam nadzieję, że nie będziemy musieli się pieprzyć na okrągło, jak jakieś króliki. Boję się trochę o twój tyłek.
- No tak, ja t... Ej!
- Co?
- Dlaczego to ja, mam być na 'dole'? Nie zgadzam się, cholera! Protestuję!
- No ty chyba żartujesz... A zresztą i tak nie mamy nic do gadania w tej sprawie... - stwierdził Draco, wiedząc, że jest już na wygranej pozycji. Przecież nie od dziś wiadomo, że Autorka lubi dominującego blondyna. Harry tylko ukazał swoją dezaprobatę, klnąc cicho na Jej chory umysł.
- Dobra. Ale żeby przez te dwadzieścia kilka rozdziałów, był tylko jeden seks? I to TYLKO w moim śnie! No, prosszz...
- Przecież był jeszcze ten one shot - stwierdził Draco, wygładzając swoje jasne włosy. - Jak mu tam było?
- 'Wyzwanie'?  Rany boskie... do teraz mam ciarki na skórze! To było takie... takie sadystyczne!
- No i nie było tam za wiele opisów - dodał konspiracyjnie. - Ale masz rację, że to było chore. Co ona wtedy brała, huh? - zapytał i obruszył się znacząco. - Pamiętam, jak wtedy nie chciałeś mnie dotknąć przez tydzień, a Hermiona i Ron patrzyli się na mnie jakbym był do tego, cholera, zdolny! Chociaż to i tak lepsze, niż ja jako uke! Czy ja ci wyglądam na tego na dole?! Jestem bogiem seksu i nie jestem niewidomy!
- Chodzi ci o 'Niewidoczne'?  Haha, byłeś wtedy taki uroczy i nieporadny! - powiedział wesoło Harry wspominając tamtego one shota. - Ale jak jeszcze raz Blaise będzie tak blisko ciebie, jak wtedy to Jej przypierd...yhym, no. W sumie to podobało mi się 'Abecadło Drarry'. Śmiesznie wtedy było grać te wszystkie scenki.
- Tak, masz rację. Zwłaszcza testowanie tej wanny...Mmm... - rozmarzył się.
- Bry dzień Severusie! Jak mija ci wolne? - zapytał potulnie, szczerząc się do przybyłego profesora. - Może kawy?
- Witaj Harry, dziękuję bardzo dobrze, a kawę sam sobie wezmę. Dzień dobry Draconie, wróciłeś już z zakupów? - dopytał Snape, biorąc sobie podwójne espresso. Miał na sobie czarną koszulę i spodnie w tym samym, urokliwym kolorze. Jego włosy były świeżo co umyte i ściągnięte do tyłu w luźną kitkę.
- Niedawno wróciłem. Ach! Kupiłem dla ciebie te buty od Louboutina, ale ciągle nie jestem przekonany, co do tych ćwieków... Musiałem zostawić je w kuchni - powiedział w zastanowieniu z nosem w kubku z napisem 'Daddy's prince', który dostał od swojego ojca na szesnaste urodziny. -  Tak, są w kuchni. Pamiętam, że zagadał mnie Dumbledore. Rozwiązywał krzyżówkę i szukał jakiegoś słowa na osiemnaście w pionie. Wciąż mnie zastanawia, co on widzi w tych panoramicznych...
- No cóż... dziękuję Draco. A widziałeś już może najnowszą kolekcję od Armaniego? Nie wiem, czy warto się wybrać - dodał Severus i usiadł na jednym z trzech foteli.
- Wybacz, ale nie widziałem. Chociaż w przyszłym tygodniu możemy pójść razem. Muszę w końcu kupić sobie i Harremu płaszcz na zimę, bo tamte już nie pasują do sezonu! 
- Cudownie - mruknął Severus swoim ponętnym głosem. - Minerva też pewnie z nami pójdzie. Mówiła, że szuka jakiś wygodnych spodni, bo od tych szat robią jej się siniaki... - dodał w zamyśleniu.
- Draco, wiesz właściwie co będzie w następnym rozdziale? - zapytał nagle Harry, który przysłuchiwał się rozmowie tej dwójki z udawanym zainteresowaniem. Zakupy to nie jego działka. Zazwyczaj to Draco ubierał go do poszczególnych scen w rozdziałach i w przerwach. I w żadnym wypadku mu to nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie. Blondyn chciał właśnie coś powiedzieć, ale jego wypowiedź przerwało wparowanie roześmianej Hermiony wraz z Pansy, Blaisem, Ronem i Theodorem. Za nimi szli trochę podpici Syriusz i Remus. Pierwsza trójka miała na sobie stroje kąpielowe, jakby dopiero co wrócili z plaży, a Ron i Theo weszli trzymając w dłoniach jakieś słodycze i przezroczyste, plastikowe kubki z czekoladowymi shake'ami. Zaczęli wszystkich witać, a w międzyczasie Severus ulotnił się mrucząc coś swoim seksownym głosem, że co za dużo ludzi, to nie zdrowe powietrze. Czy coś takiego.
Kiedy wszyscy w końcu się opanowali i wzięli po kubku pachnącej kawy, oraz zajęli jakieś miejsca, Harry trochę się otrząsnął.
- Syriuszu! Remusie! Co wy tu robicie?! Przecież was nie ma w 'Zawsze Ty'!
- No... nie ma. Ale jesteśmy tutaj, bo wszyscy tutaj szli...Iiii, nie ma Autorki to myszki harcują - powiedział wesoło Syriusz chichocząc jak nastolatka. Remus spojrzał na niego z czułością i potargał jego ciemne włosy. - A gdzie jest Smarkerus? Przecież tu przed chwilą był!
- Pewnie poszedł do Jamesa - podsunął wesoło Lupin, śmiejąc się ze swoich wyobrażeń.
- EW. Rany, Remusie! To jest mój przyszły teść i chrzestny! Ogarnij swoje perswazyjne myśli! - jęknął Draco i pieruńsko zdegustowany wstał z kanapy, podchodząc do jednego z wielu regałów, przyglądając się pozycjom, jakie się tam znajdowały.
- Wybaczcie, to nasza wina... - powiedział Theo z nietęgą miną. Pociągnął łyk z różowej słomki i spojrzał kątem oka na Rona, który patrzył z kolei na podłogę. - Bo wiecie, spotkaliśmy ich jak wyli razem w lesie i postanowiliśmy ich wziąć z nami... Zgubiliśmy ich i okazało się, że Fred i George ich upili...
Draco zaczął się śmiać, a Harry spojrzał dziwnie na ciemnookiego.
- Ty mówisz, Theo! I mówisz do mnie!
- Merlinie, Harry! Ty się za bardzo wczułeś w to opowiadanie! No jasne, że on mówi tutaj, bo jesteśmy poza 'Zawsze Ty' i tymi głupimi one shotami! - warknęła Hermiona, upodabniając się tym do wkurzonego Krzywołapa.
- Hermionko. To, że jeszcze nie dostałaś własnego one shota i rozdziału, nie znaczy, że możesz krzyczeć na mojego Harrego! On po prostu wolniej kojarzy fakty! - sarknął buntowniczo Draco, a Hermiona posłała mu burzowe spojrzenie.
- Hola, hola! Przyjaciele~! Po co te nerwy? - zainicjował rozejm Blaise, które od samego wejścia wyglądał na równie 'szczęśliwego', co Syriusz i Remus, którzy aktualnie szeptali coś między sobą, leżąc na dywanie. Draco spojrzał na niego dziwnie, z typową miną profesora Snape'a, a Pansy westchnęła głośno.
- A to... - wskazała na Zabiniego. - Jest akurat wina moja i Mionki...
- Co mu zrobiłyście? - zapytał zaciekawiony Harry, pochylając się w stronę dziewczyn siedzących na dużym fotelu.
- Ogółem to chciałyśmy z Hermionką iść popływać i się trochę opalić, a że biedny Blaise siedział tak sam, ze swoim telefonem i Angry Birds, stwierdziłyśmy, że weźmiemy go z nami na plażę...
- ... nie dosyć, że razem z Seamusem i Deanem, którzy mieli taki sam plan, co my, upili dwóch kelnerów, to jeszcze upili siebie nawzajem - dokończyła Gryfonka i spojrzała przepraszająco na resztę towarzystwa.
- I wciąż nie możemy dojść do tego, jakim cudem Blaise zgubił kąpielówki - dodała jeszcze Parkinson i rozczochrała swoje kruczoczarne włosy, aby szybciej wyschły. Harry, Ron, Theo i Draco spojrzeli niepewnie na nogi Ślizgona, z ulgą stwierdzając, że jednak coś na sobie ma. Ogólnie to nie tak, że nie ma na co popatrzeć, ale... rozumiecie o co chodzi.
Draco z braku zajęcia ponownie usiadł koło Harrego, kładąc swoją głowę na kolana bruneta, który zaczął leniwie przeczesywać je palcami. Hermiona i Pansy zatkały sobie nawzajem usta tylko po to, aby nie pisnąć rzewnie na ten uroczy widok. Pomińmy fakt, że włosy Draco Malfoya to świętość i tylko nieliczni z nielicznych mogę je dotykać, a co dopiero przeczesywać.
- Ej ludzie, słyszeliście, że Autorka chce napisać coś innego niż Harry i Draco? - powiedział ni z dupy, ni z pietruchy Ron, który na zmianę: to jadł żelki, to popijał swojego czekoladowego shake'a, którego razem z Theo zakosili jakimś mugolskim dzieciakom, które bawiły się na takim dziwnym boisku do Quidditcha, które oboje widzieli po raz pierwszy w życiu.
Wszyscy jak jeden mąż zapowietrzyli się pieruńsko i zaprzestali swoich dotychczasowych działań. Nawet Syriusz przestał się z czegoś śmiać i patrzył poważnie na Rona, który ze strachem w oczach patrzył na swoich przyjaciół.
- Że przepraszam bardzo, co? - zapytał Draco, który wyprostował się do pozycji siedzącej, patrząc z mordem w oczach na każdego, kto chodź trochę się poruszył. 
- No... kiedy spała, coś tam chyba mamrotała... - mruknął Ron i wycofał się trochę za Theo, który nawet nie śmiał się ruszyć pod ostrzałem Malfoy Center. A Ślizgoni akurat mieli w tym wprawę, więc Pansy i Blaise, który jak wiadomo miał trochę procentów we krwi - siedzieli nieruchomo, ograniczając oddychanie do minimum.
- I kto tam wystąpi?
- Ja... o Merlinie... nie wiem, na prawdę nie wiem... Rany NIE BIJ MNIE! - pisnął, kiedy Draco wstał ze swojego miejsca. 
- Widziałyśmy Cedrika! - oznajmiła nagle Hermiona, która w przypływie gryfońskiej solidarności postanowiła obronić swojego BFF.
- Ooo...Cedrik? Gdzie on jest? Chciałbym się z nim zobaczyć! - stwierdził Harry i uśmiechnął się szeroko.
- Harry! - pisnął Draco i gdyby ktoś odważył się powiedzieć to głośno: tupnął nogą.
Nie.
Nikt się nie odważył.
- Draco!
- Diggory to pedał! - stwierdził Malfoy i spojrzał piorunująco na Gryfiaka.
- Ty też! - odpowiedział mądrze, a gdzieś tam w kącie Syriusz i Blaise turlali się ze śmiechu.
- A ty niby nie? Zpedalony Wybraniec!
- Gejowaty dupek!
- Gryfoński cwel!
- Ślizgoński homoś!
W międzyczasie kiedy Draco i Harry ucinali swoją potyczkę słowną, reszta towarzystwa cichaczem wybiegła z pokoju, rzucając się na drzwi, niczym klienci Dziurawego Kotła na promocji. Jedynie po paru chwilach do pokoju wszedł ponownie Theo, który na paluszkach podszedł do barku, biorąc z niego zakupy, które razem z Roniaczkiem wcześniej zrobili.
Chłopcy się nie zorientowali, więc mimochodem Theo zabrał również ekspres do kawy i kubki.
Kiedy skończyły im się synonimy określające ich gejowatość, oboje odwrócili się do siebie plecami, splatając ramiona na piersiach. Trwali tak chwilę, chcąc się przekonać, który z nich pierwszy się przełamie. Po paru dobrych minutach, po których zdrętwiały im wszystkie kończyny - równocześnie odwrócili się do kanapy, na której oboje usiedli, jednak na dwóch jej krańcach.
Ślizgon zajął się czyszczeniem swoich okularów przeciwsłonecznych, a Potter nucił sobie jakąś mugolską piosenkę, która ostatnio leciała w radiu na jego miotle. Jakiś czas później, kiedy to okulary Draco lśniły niczym diament, a Harry przeleciał całą playlistę, ktoś zapukał do pokoju. Chłopcy spojrzeli po sobie robiąc wymowną minę, żeby to ten drugi miał wstać i otworzyć drzwi.
Kiedy jednak żaden się nie odezwał, drzwi same się uchyliły, ukazując w nich Aleca z jakąś ciężko wyglądającą książką pod pachą. Uśmiechnął się do nich szeroko.
- A ja się już zastanawiałem, co to 'Drarry' na tych drzwiach znaczy! - powiedział wesoło i odłożył książkę na ławie, koło drzwi. - Neville i Astoria wzięli mnie na spacer do biblioteki i później na takie pyszne lody! Mmm... czy ja czuję kawę? - oświadczył na jednym wydechu, prawie że podskakując w miejscu. Harry czuł się przez niego rozstrojony emocjonalnie, ale kiedy wpadła wzmianka o kawie - zrobił się czujny.
- Ty chyba nie myślisz, że będziesz pił kawę, dzieciaku! - powiedział dobitnie Draco, czytając Potterowi w myślach. Alec wydymał policzki i spojrzał błagalnie na Harrego, który jak najszybciej odwrócił wzrok.
- Nie ma mowy. Zgadzam się z Draco - powiedział z taką siłą stanowczości na jaką było go stać. No... najlepszy w tym nie był, ale wystarczyło żeby Alec nachmurzył się jeszcze bardziej.
- Nie to nie... - mruknął cicho i westchnął teatralnie, czego nauczył się od znajomych Ślizgonów. I nie, w ogóle nie był to Blaise. Nie, nie.
Ze swoim uroczym fochem wypisanym na twarzy, mały Gryfiak sięgnął po swoją ociężałą książkę i wyszedł z pokoju szukając ofiary, która pozwoli mu na wypicie kawy. Miał nadzieję, że poczciwy i trochę podstarzały już Dumbledore da się roztroić na jego urocze minki.
Harry spojrzał na Draco, który uśmiechnął się rozbawiony. Westchnął cicho i przysunął się trochę w stronę Ślizgona, dając mu tym znak, że chcę się pogodzić. Draco załapał.
Z błyskiem w oku przyciągnął Harrego bliżej siebie i przytulił go mocno.
- W sumie to nie ma Autorki...- zaczął, a Gryfon słuchał zaintrygowany. - A czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.
No i zaczęło się.
Najpierw swawolne pocałunki przeradzały się w coraz to gorętsze, bardziej namiętne i pełne pożądania. Dłonie wędrowały po wszystkich częściach podnieconych ciał, a oddechy mieszały się ze sobą tworząc cudowną, spójną melodię uczuć. Ubrania latały we wszystkie strony zaklepując sobie najlepsze miejsca na widowni. Nie liczyło się już nic; tylko to, że ich ciała są blisko siebie, że mogą się bezkarnie dotykać w sposób jaki tylko oni chcą, bez wytykania błędów, ciągle narzekającej Autorki.

- Rżnij mnie w końcu - wymruczał Harry, patrząc jednocześnie na delikatny uśmiech wypływający na usta Malfoya. Pochylił się nad nim i pocałował go namiętnie, żeby odwrócić jego uwagę od palca, który się w nim znalazł. Potter skrzywił się czując dyskomfort, jednak starał się o tym nie myśleć, skupiając się na ustach Dracona, które okupowały go z każdej strony. Po pewnym czasie dodał kolejne palce. Drugi... Trzeci...

- Godryku... już możesz - wysapał. Ślizgon wyciągnął z niego swoje długie, zwinne palce, zamieniając je na coś większego. Potty znów poczuł dyskomfort, który przeradzał się w lekkie pieczenie, a następnie w łagodny ból. Przygryzł wargę krzywiąc się przy tym nieznacznie. Starał się oddychać równomiernie, co po chwili utrudniły mu usta blondyna napierające na jego własne. 

Z czasem zaczął całować jego policzki, czoło, nos, dochodząc do szczęki i szyi. Czekał aż da mu znak, że może zacząć. Po pewnym czasie, który wydawał im się wiecznością, Harry otworzył oczy i kiwnął lekko głową. Draco poruszył się w nim delikatnie - w przód i w tył. Czuł jak z każdym momentem przyśpiesza, wydobywając z siebie jęki i ciche sapnięcia. W jedną rękę wziął członka Gryfiaka, ruszając nim w rytm ruchów swoich bioder. W pewnym momencie Draco trafił prosto w prostatę Harrego. Krzyknął wtedy, cholera wie jak głośno, a przed oczyma zrobiło mu się ciemno. Za każdym trafieniem nie umiał powstrzymywać już ani jęków, ani krzyków. Chciał więcej. Sam zaczął poruszać biodrami, napotykając za każdym razem blade ciało Malfoya. 

Ich usta łączyły się w namiętnych pocałunkach, języki spotykały się w gorących rytmach spazmatycznych jęków. Po niedługim czasie wiedział już, że nie wytrzyma. Ciało Gryfona żarzyło się rozpalonymi węglami, a każdy milimetr jego ciała krzyczał. Spuścił się w dłoń Draco, brudząc spermą ich brzuchy. Blondyn doszedł w nim z przeciągłym jękiem na ustach. Opadł na jego opaloną klatkę, zupełnie nie przejmując się białą cieczą. 

- Jak to powiedział Syriusz? - wysapał cicho Draco, starając się nie ruszać. Jego ciało po orgazmie było wrażliwe jak jasna cholera. 

- Kiedy Autorki nie ma myszki harcują... 

- Święta racja...

*Jeszcze raz Wam pięknie dziękuję <3 ;_;*

***