ROZDZIAŁ IX

***

Przy wejściu do Wielkiej Sali Harry i Draco nie spojrzeli na siebie. Każdy ruszył w stronę swojego stołu, bez słowa. 
Harry starał się udawać, że wszystko jest w porządku i stosunki z Malfoyem są... dobre. Podszedł do swojego stołu i usiadł kogo Ginny. Ron siedzący naprzeciw niego kiwnął mu na powitanie głową i spojrzał się na stół Ślizgonów. Harry zmarszczył brwi i również odwrócił się w tamtym kierunku. Przy stole Slytherinu każdy zajmował się swoimi sprawami, jednak między Zabinim i Draco siedziała dziewczyna o burzy kasztanowych włosów.

Zielonooki zdziwił się, że Ślizgoni nie reagują zbytnio na widok Hermiony siedzącej razem z nimi. Wyróżniała się trochę ze swoim mundurkiem Gryffindoru, jednak chyba czuła się tam dość swobodnie. Śmiała się razem z Blaisiem i Draco... 

Harremu zrobiło się źle, na widok śmiejącego się Ślizgona, który robił to bez niego.

Jak na zawołanie, Blondyn zwrócił wzrok w stronę Harrego i jego uśmiech momentalnie zmienił się w grymas; przeczesał swoje włosy ręką. Po krótkim kontakcie wzrokowym powrócił do rozmowy ze Ślizgonami. Harry po chwili odwrócił się od ich stołu i zajął się jedzeniem. 

Poczuł nagłą chęć zjedzenia wszystkiego naraz. Zmarszczył nos i zaczął posiłek od poszukania czegoś do picia. Rozejrzał się po stole i skierował się w stronę Ginny.

- Gin podałabyś mi sok pomarańczowy?  - zapytał słodko. Ruda odwróciła się w stronę Harrego i podniosła brwi.

- Przecież TY nie lubisz soku pomarańczowego. - powiedziała z rezerwą.

Ale Draco lubi...- chciał powiedzieć, jednak zamiast tego, uśmiechnął się lekko.

- Może czas na zmiany. – odparł i wzruszył ramionami, na co Ginny z westchnieniem podała mu naczynie z sokiem.

Harry nalał sobie sporą szklankę napoju i łyknął z niej zdrowo. Doszedł do wniosku, że nie jest taki zły jak sądził, jednak bądź, co bądź był trochę za kwaśny. Dodał wiec pół łyżeczki cukru i w końcu mógł delektować się pysznym smakiem. W następnej kolejności Harry sięgnął po tosta i nie żałując sobie, posmarował go masłem, aby potem nałożyć grubo dżem truskawkowy; następnie sięgnął do talerza z  serem żółtym i wziął kawałek.

A co! Nie będę sobie żałował!- powiedział sobie w myślach i uśmiechnął się głupio.

 Gdy zjadł już swojego cudownego Tosta i wypił cały sok nadszedł czas na zjedzenie czegoś mniej słodkiego. Nalał sobie kawy i sięgnął po bułkę z makiem. Wziął trochę masła i z precyzją magomedyka posmarował cieniutko pachnące pieczywo. Potem wziął pomidora, surowego ogórka, szynkę i ser żółty i zaczął nakładać wszystko do bułki. Kiedy skończył, z zadowoleniem spróbował swojego dzieła. Po paru kęsach spojrzał na Rona, który patrzył na niego w ciszy, z rozdziawionymi ustami. Spojrzał na Ginny, która również patrzyła na niego dziwnie.

- Jestem brudny... czy co? – zapytał zdziwiony, przełykając bułkę.

- Harry... - zaczął Ron z komiczną miną - nawet J A tak nie jem. – dodał, a Harry wzruszył ramionami i popił kawę. Zaczął się zastanawiać jak mógł do tej pory funkcjonować bez kofeiny.

Po zjedzeniu bułki westchnął błogo i oparł się o Ginny.

- Na Merlina! Jak się nażarłem!- stwierdził zadowolony.

- Harry, co ci się stało? Przecież zawsze starczało ci jabłko czy coś... A teraz? Pół stołu zjadłeś!- rzekła Ruda; Harry zaśmiał się pod nosem.

- Nie jadłem śniadania, więc zrozum. A jak mamy Obronę, Eliksiry i Transmutację to przecież muszę się najeść nie? No chyba, że nie mogę... - powiedział cicho i udał, że wyciera rękawem łzy.

- Jesteś idiotą wiesz? – parsknęła Ginny i pokręciła z niedowierzaniem głową.

-Tak, ja  też cię kocham i w ogóle, ale teraz wybacz idę do kibelka. - powiedział i mrugnął do Rudej. 

Ron na ten widok parsknął śmiechem, a Harremu zrobiło się lżej na sercu, gdy zobaczył uśmiech na twarzy przyjaciela. Brunet doszedł do wniosku, że jak szaleć to szaleć i zwrócił się do Rona

- Pamiętaj, że ciebie też kocham, jakby co. - i posłał mu całusa. Ron zrobił się czerwony, a Ginny zaczęła chichotać. W tak dobrych humorach zostawił swoich przyjaciół, wziął torbę i ruszył w stronę wyjścia.

***

Gdy wyszedł z Wielkiej Sali ruszył w przeciwnym kierunku, niż toalety i udał się na Błonia.

Znalazł sobie ciche miejsce i usiadł na zielonej i miękkiej trawie. Pogoda była wręcz idealna na spacery; słońce lekko świeciło i wiał cudowny wiaterek.  Harry sięgnął do torby  po ołówek i pergamin. Zaczął powoli kreślić coś na papierze nie decydując się na nic konkretnego. W końcu w jego umyśle zaczął kształtować się pewien obraz. Widok z wierzy astronomicznej - to jest to – pomyślał i uśmiechnął się w duchu. 

- Co tam rysujesz? – usłyszał męski głos, po swojej prawej stronie. Spojrzał w górę i ujrzał bruneta z czarnymi oczyma.

- Cześć Theo, a...w sumie nic ważnego. Tak sobie bazgram.- rzekł Harry wzruszając ramionami.

- Mogę się przysiąść? – zapytał Nott z lekkim uśmiechem.

- Jasne siadaj.- odparł Harry poklepując miejsce po swojej prawej stronie.

- Dzięki. A więc, mogę zobaczyć co tam bazgrasz? - dodał, przybliżając się do Bruneta. 

Harremu momentalnie serce zaczęło bić szybciej. Przeklął się w duchu za taką reakcję. Westchnął i podał papier ciemnookiemu.

- Woow~ - wyrwało się Theo - Nieźle! Masz talent Harry, serio! – powiedział z entuzjazmem. Harry zmieszał się i wybąkał jakieś podziękowanie.

- A tak w ogóle to co tutaj tak sam robisz? Gdzie masz Draco i Hermionę? – zapytał po chwili Nott. Harry skrzywił się i odwrócił wzrok.

- Pokłóciłem się  z Draco... a Hermiona woli chyba inne towarzystwo, chociaż mi to nie przeszkadza.- odrzekł po dłuższej chwili.

- Ah...Rozumiem, że mam nie pytać więcej. –powiedział – No, ale mniejsza o to, nie będę się przecież interesować twoimi stosunkami z innymi nie mam takiej potrzeby żebym wiedział. Ale powiedź mi jedno czy ja właśnie gadam od rzeczy i wychodzę na debila? – mówił szybko, a po chwili parsknął i zakrył twarz dłońmi. Harry zaczął się śmiać i położył rękę na ramieniu Theo.

-Jesteś całkiem normalny, wiesz? –rzekł, specjalnie przedłużając drugie słowo, a ciemnooki podniósł wzrok na Harrego - I masz ładne oczy- dodał w przypływie odwagi, a po chwili zmieszany opuścił rękę i odwrócił wzrok.

Ja tego cholera nie powiedziałem…- jęknął w myślach

- Dzięki Harry...T-ty też masz  ładne oczy. - powiedział cicho Theo. Harry z powrotem spojrzał na ciemnookiego i uśmiechnął się delikatnie. Między chłopakami zapanowała cisza, jednak nie była ona niezręczna. Obaj delektowali się promieniami padającymi na ich twarze. Po paru minutach Theo przeciągnął się i zaczął wstawać.

- No, chyba trzeba iść na lekcję nie sądzisz?- zapytał z uśmiechem.

- Co? A tak lekcje. - rzekł zdezorientowany Harry otwierając oczy. Zaczął zbierać  papier. Gdy sięgał po ołówek musnął palcami palce Theo, który chciał mu pomóc. Harry podniósł wzrok i napotkał dwoje czarnych tęczówek wpatrujących się w niego. Nie odrywając wzroku od  oczu brunet wziął ołówek i schował go do torby. 

- Co teraz masz? – zapytał po chwili, mrugając parokrotnie. Nott uśmiechnął się delikatnie i spojrzał na budynek.

- Obronę, a potem Eliksiry – odparł.

- Och, no to choć idziemy na lekcję. - powiedział wesoło Harry i pociągnął Theo za rękaw.

Gdy szli do Sali od Obrony śmiali się z zachowania Snape’a na ostatniej lekcji.  Harry czuł się przy Nottcie wyjątkowo zrelaksowany. Nie czuł skrępowania tylko spokój i radość. 

Theo był strasznie gadatliwy, jednak nie przeszkadzało to Harremu w zupełności, ponieważ on wolał słuchać niż rozmawiać.

Kiedy doszli do klasy stanęli parę metrów od drzwi. Harry oparł się o ścianę.

- Wracając do tematu, jak to jest mieć czarne oczy? – zapytał z uśmiechem.

- Hmm... Nie wiem. Normalnie? – odparł ze śmiechem Theo, przeczesując swoje kruczoczarne włosy – Serio no nie wiem, nie zastanawiałem się nad tym. - wzruszył ramionami wciąż się podśmiechując.

- Rzadko się spotyka takie oczy - rzekł Harry, a po chwili dodał - takie wiesz, że jak w nie spojrzysz to tak jakbyś patrzył w głąb duszy, jakbyś miał się tam znaleźć i nie już nigdy nie wychodzić. - powiedział, bez mrugnięcia. Nott uśmiechnął się delikatnie i odwrócił wzrok.

- To dobrze czy źle? – zapytał cicho, marszcząc brwi. Harry dotknął rękoma ramion ciemnookiego, tak aby ten spojrzał w prost na niego; gdy to zrobił powiedział

- Theo...? To bardzo dobrze. Ja sam chciałbym mieć takie oczy, w których wiesz,  można się zatracić..Ale nie~ ja muszę mieć jakieś zielone badziewie... - westchnął spoglądając na swoje buty.

- Zielone badziewie? Czy ty siebie słyszysz? Widziałeś kiedyś swoje oczy z bliska? – zapytał poruszony Nott, a Harry wzruszył ramionami. – Rany... Harry, serio weź się kiedyś walnij. – dodał i dał kuksańca brunetowi. Ten zmrużył oczy i oddał Theo, dźgając go w żebra. Nott zgiął się ze śmiechu i bólu, jednak po chwili podszedł do Harrego i przycisnął go do ścian przyciskając jego nadgarstki po bokach głowy. Parę osób w pobliżu zwróciło na nich uwagę, jednak po chwili wracali do swoich spraw. 

- No Potter, co teraz powiesz?-  zapytał Theo patrząc z rozbawieniem na Harrego. Brunet przełknął ślinę patrząc się na twarz ciemnookiego. Jego wzrok wędrował to z oczu na usta, to z ust na oczy.

Harry zdziwił się, że w takiej chwili zaczął myśleć o tym co by zrobił, gdyby zamiast Theo był tutaj  Draco.

Ślizgon widząc poważną minę Harrego sam przestał się uśmiechać i zamrugał kilkakrotnie. Harry przygryzł wargę myśląc o tym, co powiedzieć w takiej niezręcznej sytuacji, jednak nic nie przyszło mu do głowy.  Nott natomiast patrzył na przygryzioną wargę chłopaka.

 Wybawieniem Harrego, a za razem przekleństwem okazała się dwójka Ślizgonów i Gryfonka, którzy właśnie szli z Wielkiej Sali. Stanęli momentalnie jak wryci na widok pozy chłopaków. Harry i Theo spojrzeli na nich, jednak dopiero po chwili Ślizgon wziął ręce z nadgarstków Harrego. Oboje na policzkach mieli rumieńce; wciąż stali blisko siebie. Wzrok Harrego od razu powędrował na Draco, który patrzył na niego z nieprzenikliwym wyrazem twarzy. Jedynym elementem jego ciała, który ukazywał jakiekolwiek uczucia była jego ręka, która zacisnęła się mocno wokół ramiączka od torby; pobielały mu kłykcie. Jako pierwszy odezwał się Blaisie.

- Ymm...No, ten...Cześć Zielonooki. Siemeczka Theo! Jak tam? – powiedział drapiąc się po karku.

- Cześć Diable... N-no może być. - odpowiedział zmieszany Nott, nie patrząc na Zabiniego. 

Między piątką zapanowała  niezręczna cisza. Hermiona wpatrywała się w Harrego, jakby miała wyczytać z niego o co właściwie chodzi. Draco patrzył to na Harrego, to na Notta jakby nie mógł się zdecydować komu walnąć, a Diabeł patrzył się na każdego po trochu. Nott wyglądał jakby miał zaraz zniknąć z tego korytarza, natomiast Harry patrzył na swoje trampki, starając unikać wzroku Draco i Hermiony.

Drzwi do klasy gwałtownie się otworzyły i na korytarz wyszedł Snape. Harry obiecał sobie, że wyśle Snapowi na Gwiazdkę  prezent. Odetchnął głęboko i czym prędzej wszedł do klasy siadając na swoim miejscu. Jęknął w duchu przypominając sobie, że na Obronie siedzi z Draco - na co akurat w tym momencie miał najmniejszą ochotę. Spojrzał zdziwiony na Blondyna, który zamiast usiąść koło Harrego poszedł na drugi koniec klasy i usiadł z Parkinson, która wyglądała na szczególnie uradowaną. Odwrócił wzrok spoglądając na swoje paznokcie. Po chwili usłyszał chrząknięcie.

- Mogę...? – podniósł wzrok i zobaczył lekko uśmiechniętego Theo. Odwzajemnił uśmiech i pokiwał głową. – Dzięki - dodał Nott zajmując miejsce.

- Wszystko w porządku, tak? – zapytał jeszcze, a Harry potwierdził skinieniem głowy.

- Dzisiaj zajmiemy się powtórzeniem zaklęć niewerbalnych w parach...- powiedział cicho Snape bez powitania - Dobierzcie się w pary... Chociaż nie, JA je wyznaczę.- dodał i posłał mordercze spojrzenie osobą, które wyraziły swoją dezaprobatę.

- Tak więc, Parkinson z Zabinim , Wesley z Granger, Nott z  Finniganem, Thomas z Cornerem ,Bones z Parvati Patil , Padma z Bottem, Finch-Fletchley z Longbottomem, Abbot z Bulstrode i Potter z Malfoyem. - powiedział przebiegle. 

Harry przeklął go w duchu. Skierował wzrok na Notta i wzruszył ramionami; ten wstał

- Powodzenia z Malfoyem...Wierzę w ciebie- powiedział i mrugnął pocieszająco. Harry wybąkał podziękowania i spojrzał na Malfoya. Wiedział, że on do niego nie przyjdzie, więc sam wstał zgarniając książki i torbę i ruszył na koniec klasy. Zerknął jeszcze przelotnie na Rona, który najwyraźniej próbował porozmawiać z Hermioną. Gdy doszedł do ławki Draco usiadł po prawej stronie i odwrócił się  do niego.

- Dlaczego ze mną nie usiadłeś? – zapytał, siląc się na lekki ton. Blondyn spojrzał na niego jak na idiotę.

- Spytaj Notta.- odparł chłodno.

- Draco... wiesz dobrze, że do niczego nie doszło...- jęknął Harry. Draco zaszczycił go lodowatym spojrzeniem, od którego zadrżał mimowolnie.

- Wysłać wam zaproszenie? Odsunąć ławki i ćwiczyć.- powiedział z przekąsem Profesor. Harry chciał jeszcze porozmawiać z Draco, jednak ten zerwał się z miejsca i zaczął odsuwać różdżką ławkę. Brunet westchnął z rezygnacji i wstał pomagając Blondynowi.

 Gdy klasa została już uszykowana, parami stanęli naprzeciwko siebie i zaczęli ćwiczyć. Większości uczniów udawało się z łatwością zaczarować przeciwnika bez wymawiania zaklęcia, jednak niektórzy wciąż mieli lekkie problemy.

-Longbottom! Różdżka wyżej i  skup się! Abbot! Co to ma być?! Przedszkole czy ostatnia klasa? SKUPCIE SIĘ LUDZIE!-  krzyczał Snape.
Oczywiście dało się zauważyć, że w większości krzyczał na Gryfonów Puchonów i Krukonów, a Ślizgonów omijał lub dawał małe wskazówki.

Harry i Draco dawali sobie świetnie radę rzucając i odpierając zaklęcia, jednak zaczynali wykorzystywać coraz trudniejszą magię. Potter nie chciał skrzywdzić Draco, ale blondyn wyraźnie wykorzystywał okazję na wyżyciu się na Gryfonie.

- Malfoy! Powaliło Cię?! – wysyczał Harry, gdy Draco rzucił zaklęcie, od którego Harry zwinął się z bólu na podłodze.

- Przesadziłem, wiem.- powiedział cicho Draco - co miało być przeprosinami - i podszedł do Harrego.

- Serio? Nie zauważyłem... - żachnął się Harry – Co ja ci takiego zrobiłem, Draco?

- Potter! Dlaczego nie ćwiczysz? Uważasz, że już wszystko potrafisz? –zwrócił się Snape do Harrego.

- Przesadziłem z zaklęciem. Mogę zaprowadzić go do Skrzydła Szpitalnego? – zapytał cicho Draco, patrząc na Snape'a.

- Skoro uważasz, że pan Potter potrzebuje pomocy to zaprowadź go... - odpowiedział Profesor; Draco skinął głową i pomógł wstać Harremu. Gdy wychodzili, Nott spojrzał na Harrego i pokazał mu kciuk do góry. Harry uśmiechnął się niemrawo i powtórzył gest. Wychodząc z klasy zauważył jeszcze, jak Ron ląduje tyłkiem na podłodze.

***

*Żebrze o komentarz*