ROZDZIAŁ VI

***

Harry wyszedł z Wielkiej Sali pięć minut przed dzwonkiem, z zamiarem udania się do Dormitorium po książki. Po drodze, jednak natknął się na krwawiącego Rona.
- Co ci się stało w nos? – zapytał zdziwiony. O ile dobrze się orientował, widział jak Ron wyszedł zaraz po Blaisiem. 
- Jak to co? – warknął Ron – ten pieprzony Zabini przywalił mi w nos, a potem poszedł sobie z tą...tą... Szlamą. – dodał, patrząc podle w podłogę.
 Harry stał jak wryty z otwartymi oczami. Nie był do końca pewny, czy czasem się nie przesłyszał.  
- Co ty powiedziałeś? Czy ty właśnie powiedziałeś o Hermionie... Szlama? – zapytał z niedowierzaniem.
- Ta, bo co? Nie wolno mi? – odwarknął, Harry nie poznawał swojego przyjaciela.
- Wybacz stary,  pomógłbym ci, ale takie zachowanie to przegięcie. Cześć. – powiedział Harry i ruszył w stronę pokoju.
- Co, może też idziesz do tych walonych Śmierciożerców? – zawołał za nim Ron. Harry odwrócił się i spojrzał z zimnym wzrokiem na Rona.
- Weź czasami pomyśl zanim coś powiesz. – powiedział na odchodnym, kiwając głową z niedowierzaniem.

***

Dotarłszy do Dormitorium, Harry zapukał najpierw do Dracona. Chciał z nim pogadać o dzisiejszym ranku.
- Wejdź –  usłyszał zimny ton. Gdy wszedł do pokoju spojrzał na Draco, który układał książki.
- Słuchaj... Chcę pogadać. - zaczął niepewnie. Draco spojrzał przelotnie na niego przez ramię.
- Nie mamy o czym. – powiedział, a Harry poczuł w okolicach klatki zimne ukłucie.
 - Jak to...? - zapytał cicho.
- Po prostu, dałeś mi jasno coś do zrozumienia.
- Draco...Ja przyszedłem cię przeprosić. -powiedział Brunet błagalnym tonem. Draco, jednak nie zareagował.
- Spójrz na mnie do cholery! – warknął Harry, który poważnie się zdenerwował tym, że jest ignorowany. Blondyn spojrzał w końcu na niego z uniesionymi brwiami.
- Po co się tak wydzierasz? Mam podzielną uwagę. – westchnał, jednak nie spuścił wzroku z Harrego.
- Mógłbyś w końcu przestać być na mnie zły? – zapytał Brunet, a Draco wzruszył ramionami.
- Przepraszam, dobra? Nie wiem w sumie o co ci chodzi, ale jak niby miałem się zachować? Miałem ci paść w ramiona i całować do utraty tchu, przy wszystkich? Wiesz co oni by zaczęli mówić? – wyjąkał.
- Aha, więc to o to chodzi? Tak bardzo zależy ci opinii innych? A ja głupi myślałem, że to ja jestem ten próżny.- prychnął Blondyn. 
- Co...nie! Nie zależy mi na ich opinii, ale nie chcę żeby mówili. Mam dosyć tego, że wszyscy i tak mówią za moimi plecami... Wczoraj jakieś dwie dziewczynki do mnie podeszły i... - powiedział zmieszany Harry.
- I co? – ponaglił Draco.
- Zapytały czy ze sobą chodzimy... - dodał w końcu i spojrzał w bok.
- Znowu nie patrzysz mi w oczy! – powiedział zirytowany Draco – Jeżeli tak mamy rozmawiać, to wybacz Potter, śpieszę się na Transmutację. – powiedział, biorąc książki i kierując się swoim arystokratycznym krokiem w stronę drzwi. Harry przygryzł wargę.
- Malfoy! –zawołał i dogonił Dracona. Obrócił go w swoją stronę i wpił się w jego usta. Blondyn na początku był zdezorientowany, ale w końcu ku radości Harrego, oddał pocałunek. Po chwili zarumieniony Brunet spojrzał na chłopaka.
- Przepraszam.Wybaczysz mi? –zapytał cicho. Warga Ślizgona lekko drgnęła do góry.
- Pocałuj mnie jeszcze raz, a wtedy pogadamy. - powiedział Draco, a Harry  uśmiechnął się  i ponownie nachylił się do niego złączając nieśmiało ich usta.
- A teraz na mnie poczekasz, dobrze? Idę po książkę od Transmutacji.

***

Harry i Draco biegli co sił w nogach na lekcję Profesor McGonagall ,na którą byli spóźnieni parę minut. Stanęli pod drzwiami oddychając szybko.  Spojrzeli na siebie przelotnie i weszli do klasy.
Transmutacja odbywała się dla siódmorocznych Ślizgonów i Gryfonów. Wchodząc na te zajęcia, od razu dało się zauważyć owy podział. Ślizgoni zgodnie usiedli grupą pod oknami, natomiast Gryfoni zasiedli po drugiej stronie. W środkowym rzędzie siedziała jedyna mieszana para - Hermiona i Blaisie, którzy chyba nic nie robili sobie ze zdziwionych spojrzeń innych.
Draco i Harry równocześnie wzruszyli ramionami.
- No. Pan Potter i... Pan Malfoy? – powiedziała Profesor McGonagall, lekko zdziwiona widokiem akurat tej dwójki razem.
- Przepraszamy za spóźnienie, Pani Profesor.- powiedział pokornie Harry i ruszył ku ławce za Mioną i Blaisiem. Blondyn ruszył tuż za nim z lekkim uśmiechem na twarzy. Chłopcy usiedli razem i przepisali temat na swoich pergaminach.
- No dobrze. Jak już wspominałam przed wejściem Pana Pottera i Pana Malfoya, w tym roku będziemy  mieli wiele pracy. Jednak pragnę przypomnieć, że osoby, które brały udział w ostatnim wydarzeniu nie będą musiały zdawać Owutemów z godnie z zaleceniem Ministerstwa Magii. ALE będą mieli więcej czasu na …DOSKONALENIE TRANSMUTACJI...- Tu spojrzała przesadnie na Seamusa i Deana, których szczególnie ucieszył ten fakt. Natomiast Ślizgoni ciskali morderczym wzrokiem na swoich rówieśników.
Siedzący koło Harrego Draco stukał paznokciami w ławkę wyraźnie zirytowany. Westchnął teatralnie i zaczął rysować na swoim pergaminie.

***

Po Transmutacji,  Harry szedł o wiele raźniej do sali od Obrony Przed Czarną Magią, ponieważ na lekcji był jednym z pierwszych osób, którym się udało zamienić Papugę w Wachlarz. Zdobył nawet dla swojego Domu 10 punktów, co było nie lada wyczynem na Transmutacji.
- Nareszcie będzie trochę spokoju. – westchnął Draco przeciągając się sugestywnie. 
- Dlaczego? –zapytał Harry, spoglądając na Blondyna.
- No wiesz, lekcję ze Snapem. - powiedział uradowany.
- Też mam teraz Obronę – odparł uśmiechnięty Brunet -Na Merlina...Lekcja ze Snapem! – jęknął, kiedy w końcu dodarł do niego owy fakt.
- Och, Potter! Przesadzasz. Wiesz co, daj mi swój plan. -powiedział Blondyn
- Praktycznie każdą lekcję mamy razem. Z tym, że ja mam jeszcze Numerologię.– dodał po spojrzeniu na oba plany. 
- Co tam robicie?  – usłyszeli i obrócili się na dźwięk głosu.
- Porównujemy plany... - powiedział zmieszany Harry.
Theodor Nott podszedł do Malfoya i wymienił z nim przyjacielski uścisk na co Harry spojrzał na niego spod byka. Draco parsknął cicho, klepiąc Theo po ramieniu.
Potem czarnowłosy podszedł do Harrego i wyciągnął dłoń.
- Nie wiedziałem, że Smok się z Tobą kumpluje, ale no cóż skoro on to ja też. – powiedział i posłał powalający uśmiech w stronę Harrego. – Mów mi  Nott, albo Theo..., a zresztą  mów jak chcesz  – dodał i o ile było to możliwe uśmiechnął się jeszcze szerzej. Harry odwzajemnił nieśmiało uśmiech i podał mu dłoń.
Chłopcy idąc w stronę klasy rozmawiali na temat Quidditcha. Okazało się, że Nott będzie startować na Ścigającego w drużynie Ślizgonów.
Dodarłszy pod klasę spotkali Hermionę, która wraz z Blaisiem siedziała oparta o mur.
- A wy co? Teraz papużki nierozłączki się z was zrobiły? – zapytał sarkastycznie Draco, a Harry parsknął śmiechem.
- Oj Smoku, Smoku... I kto to mówi? Sam nie rozstajesz się z Potterem,  bez urazy Harry  – spojrzał przelotnie na zielonookiego - A mi wciskasz jakieś kity o „papużkach nierozłączkach”. Człowieku! Ja na oczy papugi nie widziałem! N-no.... Aż do dzisiaj ale to szczegół. –szepnął do Hermiony, która uśmiechnęła się szeroko.
- Powiedźcie mi proszę czy aby mi się wydaje, czy Blaisie dzisiaj ma nad wyraz suche żarty? – zwrócił się w stronę Harrego i Hermiony, którzy cały czas powstrzymywali się od śmiechu. Jednak zamiast  nich odezwał się Blaisie.
- Tak, zachowuję się tak jak ty rano kiedy nie masz soku pomarańczowego. – odparł, uśmiechając się sugestywnie. Draco już chciał mu odpowiedzieć, jednak drzwi otworzył się nagle i z klasy wyszedł Snape. Harry westchnął z rezygnacją.
-Wchodzić do klasy. – powiedział aksamitnie Profesor. Harry, Draco, Hermiona i Blaisie weszli do klasy gdzie zajęli ławki koło siebie.
W klasie było jak zwykle ciemno i ponuro. Tym razem ze Ślizgonami i Gryfonami lekcję mieli Puchoni i Krukoni, więc w klasie było około dwudziestu pięciu osób.
Profesor wydawał się jakiś nieswój i co chwilę patrzył na drzwi lub okna, tak jakby czegoś się spodziewał. Z tego roztrzepania nie zwracał nawet uwagi na Harrego, co ten przyjął z wielką ulgą.
 Po kilkudziesięciu minutach lekcji do klasy wszedł jakiś Puchon, chyba z czwartego roku podając Snapeowi kilka kartek. Ten wziął je szybko i sprintem wybiegł z klasy- a za nim jego wampirza peleryna - mówiąc uczniom, że to koniec lekcji. Ci ze zdziwieniem, ale i z zadowoleniem ruszyli ku drzwiom. Rocznik Harrego miał według planu teraz czas wolny, więc większość uczniów ruszyła ku błoniom, chcąc skorzystać z pogody. Jednak Harry wraz z przyjaciółmi ruszyli ku Dormitorium Prefektów.
Gdy weszli do Salonu usiedli wygodnie na kanapie i fotelach. Blondyn podszedł do barku i nalał każdemu Piwa Kremowego. Hermiona jednak odmówiła.
- Och! Wy chyba żartujecie! Przecież za godzinę mamy lekcję! –powiedziała z przekąsem.
- O to, to ty się nie bój. Mamy przecież eliksir na kaca i na trzeźwe myślenie. –powiedział Diabeł biorąc spory łyk Piwa  - Hmm. Smoku, nie masz czasem tam czegoś mocniejszego? –zapytał krzywiąc się nad szklanką.
- Niestety nie,  rodzice jeszcze mi  nic nie przysłali, a nie byliśmy jeszcze w Hogsmade. –odparł Draco idąc w stronę kanapy, na której leżał rozparty Harry.
- Powiedźcie mi jedno. – rzekła Hermiona po opróżnieniu szklanki. – Dlaczego jestem jedyną dziewczyną w tym pomieszczeniu? – dodała z miną, jakby poważnie się nad tym zastanawiała.
- A co trójka przystojnych facetów ci nie wystarcza? – zapytał z lekką irytacją Draco.
- Wiecie. - zaczął tajemniczo Zabini -  Może Hermiona planuje jakąś wielką orgię w waszym Dormitorium, i nie chce być jedyną dziewczyną...? - dodał, a Hermiona rzuciła w niego  poduszką z ironicznym uśmiechem.
- Hej! O co Ci chodzi? Nie mówicie, że jesteście tacy święci! Nie mieliście w waszym Dormitorium nawet rozbieranego Pokera? - dodał Diabeł z niedowierzaniem. Gryfoni spojrzeli na siebie wielkimi oczami.
- Diable przestań bo ich wystraszysz. – odparł Draco z łobuzerskim uśmiechem, głaskając Harrego po włosach.
- No ale jak... jak to możliwe?! –powtarzał w kółko Ślizgon. W końcu otrząsnął się i dodał -Wy musicie przyjść w ostatni piątek miesiąca!
- Po co? –zapytał z rezerwą Harry.
-Wiesz w każdy piątek miesiąca robimy małą imprezę w Dormitorium. Profesor  Snape daje nam pozwolenie i impreza zazwyczaj trwa do rana. – powiedział znużony Draco.
- No, że ty masz coś do powiedzenia. O pierwszej zawsze się zmywasz pod pretekstem zmęczenia. Stary proszę cię. – odparł Zabini przewracając oczyma.
-Wiecie, że kłócicie się jak stare małżeństwo? –zapytała Hermiona z przebiegłym uśmiechem.
- Pff... –parsknęli obaj Ślizgoni, na co Harry i Hermiona przybili piątkę śmiejąc się głośno.
Gdy godzina ich leniuchowania dobiegała końca, wzięli Eliksir na trzeźwe myślenie i poszli na lekcję.  Udali się do klasy profesora Flitwicka na Zaklęcia.

***
Reszta dnia upłynęła Harremu bez zbędnych zgrzytów z Ronem, ponieważ ten spędził resztę godzin w Skrzydle Szpitalnym. Pod wieczór, gdy skończyli odrabiać lekcje, Blaisie i Hermiona poszli do swoich Dormitoriów.
Harry leżał na kanapie z zamkniętymi oczami.
- O czym myślisz? – zapytał Draco siadając na jednym z foteli. Harry westchnął.
- Sam nie wiem.  Myślę o tym jak ludzie by przyjęli to, że...coś nas łączy. – powiedział czerwieniąc się lekko.
- Nie rozumiem.- powiedział Blondyn.
- No wiesz... Przecież to nie jest chyba normalne, że dwóch chłopaków, no wiesz... są ze sobą. –odrzekł zażenowany Harry otwierając oczy i spoglądając na zdziwioną twarz Ślizgona.
- Harry, nie wiem jak jest w świecie...Mugoli, ale u nas w świecie Czarodziejów związki partnerskie są dozwolone i nie budzą w nikim zdziwienia. – dodał z pewnym wyrazem twarzy. Harry patrzył się na niego z szeroko otwartymi oczami.
- Naprawdę?
- Tak. No nie mów, że tego nie wiedziałeś. Wiesz, czarodzieje lubią eksperymentować i nie ma w tym nic szczególnego. Ja na przykład wiem i chyba wiedziałem, że preferuję swoją płeć i  nie chcę tego ukrywać.– powiedział patrząc sugestywnie na Harrego, wzruszając jednocześnie ramionami.
- A twoje... Podboje? Parkinson,  Greengrass i inne? – zapytał niby niewinnie, jednak tak naprawdę chciał usłyszeć, że to nic nie znaczyło.
- Podboje? – zapytał z niedowierzaniem - Proszę Cię, Parkinson może i jest dobrą przyjaciółką i jest na każde moje zawołanie, ale w życiu nie chciałbym jej tknąć, sama się uczepiła i nie chce odejść. A Greengrass no cóż... Może i jest ładna i... No tak jest ładna i tyle. Jej też nie tknąłem. Wiesz nie kręcą mnie te wszystkie krągłości.  – dodał Draco. A Harry uśmiechnął się słodko.
Podszedł do Malfoya i pocałował go w delikatnie w usta. Blondyn był zaciekawiony, ale objął Pottera bez wahania.
- Potter, to za co? – zapytał między pocałunkami.
- Za szczerość. –powiedział tylko brunet i oderwał się od kochanka. Spojrzał w jego oczy i dodał
- Mam prośbę. Czy mógłbyś dzisiaj spać ze mną? Nie mogę ostatnio spać... - powiedział wzdrygając się na swoje niektóre koszmary. Draco pokiwał głową  ze zrozumieniem. Sam miewał jeszcze koszmary związane z wojną  i rozumiał potrzebę Harrego. Brunet uśmiechnął się w podziękowaniu i ruszył w stronę łazienki.
- Harry? A czy mogli byśmy spać u mnie? Nie czuje się pewnie w Gryfońskich kolorach... - rzekł Draco drapiąc się po karku. Harry uśmiechnął się szerzej i skinął głową.
Po wieczornej toalecie obaj położyli się w wielkim łóżku Ślizgona. Leżąc blisko siebie wsłuchiwali się w miarowe oddechy wydobywające się z ich ust. Po paru minutach obaj spali mocno, spleceni ramionami i zatraceni w swojej bliskości.

***

Pokornie proszę o komentarze. / Kummie