ROZDZIAŁ XXVII

Ayooo~!
Witam Was, moje cudowne, niezastąpione, kochane Drarrynisse! Przyszła niedziela, a więc czas na kolejny rozdział... Hm...
Teraz brakuje mi słów, żeby pokazać Wam moje podziękowania (?) wdzięczność za Wasze ostatnie komentarze...
Rany boskie... Wiecie na co teraz mam ochotę? Chciałabym móc deportować się do każdego z Was i pierdyknąć Wam takiego, jednego, porządnego hug'a. Takich długich i pięknych komentarzy dawno na oczy nie widziałam, w sumie to na żadnym blogu, który czytuję, a tutaj proszę...
Matko... dziękuję Wam pięknie... ♥ ;') + do tego dochodzi ponad 30 tys. wyświetleń... *leży na podłodze waląc głową o panele*
Ahh...naprawdę jestem wzruszona... >.<
 I bardzo chciałabym Wam podziękować za życzenia świąteczno/noworoczne, które bardzo mnie rozczuliły... ♥ Ja również chciałabym je Wam złożyć, więc tak:
Życzę Wam dużo miłości, przyjaźni i uśmiechu, żeby ten nowy rok był dla Was czymś niezapomnianym w dobrym tego słowa znaczeniu, oczywiście. Cudownych chwil, dużo wzlotów i mało upadków, żeby każdy dzień był dla Was czymś znaczącym. Bądźcie szczęśliwy cały rok i nie zapominajcie o mnie, bo wtedy będzie mi bardzo smutno... Niech ten rok będzie dla Was przełomowy! Kochajcie się, śmiejcie i stańcie przed wyzwaniami oko w oko~
 ~~~~

Dzisiaj mam przyjemność poinformować, że na Nasz statek miło(ooo)ści dopłynęli nowi czytelnicy!
Powitajmy ciepluchno:
Alaa :D (Ala-która-nie-śpi-bo-czyta-MOJE-zajefajne-opowiadania), Mój Kamyk, Riddle <3, Julka, Marcela, Emiru-chan, wiktoria majewska i Tajjemnicza! Raany! Tylu gapowiczów na naszym statku jeszcze nie było!
Witam Was serdecznie i nie zapomnijcie odebrać kluczy do kajut! (Czasami chodzą tutaj dziwne typki, więc uważajcie~)

 Kao Y - Można powiedzieć, że na Twoje życzenie masz więcej Draco i Harrego...;D Mam też nadzieję, że te ciastka i inne Twoje jedzonko było pyszne, i że to właśnie Drarry dodała im pikanterii xD + rozkręcasz się? O jeny... kolejny niewyżyty komentator! ♥
Zuzia - wiem, że nie zawsze dodaję rozdziały na czas, za co bardzo przepraszam *śle pokłony* ♥ Cieszę się, że nasze Drarry jest dla Ciebie słodkie~! Właśnie o takie coś mi chodzi! Dziękuję!
 Kasiua ॐ - Mogę Ci, cholera, zdradzić w sekrecie, że planowałam zaadoptować Aleca, przez Draco i Harrego XD Ale później stwierdziłam, że to byłoby trochę bez sensu, więc mam zupełnie coś innego, ale myślę, że się Wam (piszę 'Wam', bo wiem, że inni podsłuchują XD) spodoba ;D Mówisz, że Neville tańczący przed Severusem to dobry pomysł...? HM... Bla, bla, bla zboczuchu! Tylko o jednym! Niu, niu! ♥
▲Megan▲ - Ej... ale ten paniczny śmiech, to może trza leczyć..? Pamiętaj, że to ja płacę za Wasze ubezpieczenia na statku, więc lekarza też mogę opłacić... XD Rany~ za Wasze spotkania z terapeutą odnośnie Waszej perwersji też opłacę... :D ♥
 Alaa :D (Ala-która-nie-śpi-bo-czyta-MOJE-zajefajne-opowiadania) - Ty wiesz jakich ja dostałam spazzmów, kiedy czytałam Twój komentarz? To było coś tak cudownego i nie wiem, jak mogłabym Ci podziękować. Po pierwsze: MACIE DO JASNEJ CHOLERY SPAĆ I DOBRZE JEŚĆ INACZEJ PRZESTANĘ PISAĆ. Po drugie: Dobrze idzie Ci nauka? Mam nadzieję, że to pieruńskie Drarry nie będzie Ci/Wam zaprzątać głowy... Postanowiłam Cię przywitać po raz kolejny, żebyś mogła od nowa się wczuć w nasze klimaty~ Stwierdziłaś pięknie, że dobrze obchodzę się z czytelnikami... To rozmiękczyło totalnie moje serce..., bo masz tutaj naprawdę wielką rację. Gdyby nie te wszystkie komentarze, już dawno przestałabym pisać... Tak, mam wielki szacunek do każdego komentarza i komentatora... ♥ Malfoy jest idealny. True. Po prostu. Czy moje one shoty naprawdę są takie smutne? Pomijając fakt, że moim ulubionym jest 'Wyzwanie', który naprawdę jest smutny... to reszta też?
Święta u Malfoyów będą... ciekawe... taak... A poza tym 'Zawsze ty' małymi krokami kieruje się ku zachodowi, gdzie będzie jego koniec... Dziękuję pięknie za tak długi komentarz... ♥
Infiniti ∞ - Boże... mam nadzieję, że nic Ci się poważnego z tą głową nie stało, jak tak rąbnęłaś... XD Matko o///o + Ja uważam, że WSZYSCY tutaj są nieźle pierdyknięci XD Nic specjalnego, najwyżej daj przeczytać jej jakiegoś one shota, to jej przejdzie XD ♥
Akane - Kupić Ci maść na czółko? :| Rany... w końcu na coś się przyda maść na ból dupy XD Zamontujemy u Ciebie w kajucie taki miękki dywanik, żeby Twój tyłek już nie ucierpiał~!
Deamus - ostatnio stwierdziłam, że to jest taki pieruńsko prawdziwy pairing...~ I spokojnie. Upchniemy gdzieś tą rurę! :D A Alec... Alec... (gif Aleca na końcu, ale o tym później!) AKANE CZY TY NAPRAWDĘ TO NAPISAŁAŚ? TO O NADGARSTKACH? XDD Miszcz ♥
 Charly - Też Cię kocham XD ♥ Btw. za kogo ty Aleca bierzesz?! Że niby nasz skarb ma karniaki na czołach rysować? No weeź~ + prześlę Ci jakiegoś Skrzata do kajuty! Alec uchował się... noo... o tym kiedy indziej ;D Zapamiętać - kupić również Charly miękkie dywany ;_; (Zabiera Ci caps locka)
Dziękuję ślicznie Miszczu~! ♥
Paula - Salazarze, że niby 600 stron Drarry? Ohohoho~! Całą serię napiszmy! ;_; (Marzenie pisarskie) U Draco brakuje dominacji. Okay! Zakodowałam sobie i postaram się to poprawić~! Dziękuję~ ♥
 Lysander di Angelo - Spokojnie! Skromne komentarze też mają coś w sobie! 1. Sprawa Aleca, będzie na dole, a co do reszty komentarza... yhym, yhym. Czuję się lekko niekomfortowo XD Bądź, co bądź cieszę się, że wciąż tutaj jesteś i nie uciekłeś z krzykiem przy pierwszym rozdziale! ♥
Izabela K - Cieszę się, że wróciłaś~! ♥ Uwielbiam Twoją pewność odnośnie Hermiony i Pansy :D A Rita... ma za swoje zołza xD A jeżeli chodzi o święta u Malfoyów, to ja sama jestem ciekawa, co z tego wyjdzie XD Ah.. super, że wróciłaś~! ♥
 Justyśka :D - Yaay! Kolejna osoba wróciła do naszego Drarry~! Cudownie! ♥ Mam nadzieję, że Twoje optymistyczne podejście do rozdziałów, ciągle będzie wzrastało, bo to jest mega urocze i dające mi wiele do myślenia. Dziękuję! ♥
White - Nie przestawaj mi słodzić... proszę :D To tak miło mi łechta ego! Ogólnie myślę, że końcówka Ci się spodoba... + oczywiście również kisski lecą w Twoją stronę~! ♥ Zbok
złezłeciastko - Rany... kolejny tak pieruńsko, cudowny długi komentarz... ♥ *łezki* Ciasteczko ty moje... wydaje mi się, że jeżeli chodzi o Longbottoma to... tak... chyba myślisz dobrze. :D Każdy z chęcią kopnąłby Rona i Theo w dupy, tak, żeby im się odechciało... XD Dziękuję, że tak wiernie skomentowałaś wszystkie trzy posty naraz... Matko... ryłam się jak głupek X'D ♥
Syśka elf -  Wróciłaś~! Tyle comebacków dzisiaj! ♥ Cieszę się, że one shocik Ci się podobał i mam nadzieję, że z następnymi będzie tak samo!
Levi - Również pięknie dziękuję! *pokłony* Ogólnie cieszę się, że moje one shoty tak bardzo się podobają, bo często mam załamania pisarskie, bo 'coś mi tam nie pasuję'... Straszne.. ale cóż. Dzięki Unnie~! ♥
Mój Kamyk - Ahhh... ♥ Moje szczęście ciągle tutaj jest! Dziękuję za Twoje liczne komentarze, które mnie miło łechcą i napędzają do dalszej pracy... Po prostu nic, tylko tulić~!
Riddle <3 - Pięęęęknie dziękuję za komplement! I jestem uchachana tym, że dołączają tutaj kolejne osoby! ♥ Rozgość się i baw się dobrze!
Julka - Tyle weny do mnie napłynęło, że chowajcie się narody! Dziękuję ślicznie za życzenia i mam nadzieję, że dalsze części i one shoty również będę Ci się podobały~! ♥
Marcela - Mam nadzieję, że spałaś! Rany... tak mi schlebiłaś swoim komentarzem, że obecnie pławię się w swoim świcie cudowności... ♥ Naprawdę jestem wniebowzięta, że sprostałam Twoim oczekiwaniom! I tak wiem... wiem, że nie umiałam się zdecydować, bo wniknęło przy tym wiele...nieporozumień, ale myślę, że teraz jest już wszystko dobrze :D Jeszcze raz dziękuję za piękny komentarz i zostań z nami! ♥
Emiru-chan -  Witam szanowną komentatorkę! Matko... kolejna wspaniała osoba, która tak gorąco mi schlebia, że aż podskakuję... Jeny... ♥ Kurna kocham Cię, no ;') Mam nadzieję, że naprawdę z nami zostaniesz i będziesz świetnie się bawiła przy następnych częściach! ♥
Tajjemnicza - Widzisz jak się postarałam? Specjalnie notkę edytowałam dla Ciebie! (Spóźnialska!) No, ale cieszę się, że tu zajrzałaś i, że Ci się podoba! Jeżeli chodzi o jakieś upomnienia odnośnie błędów t o piszcie śmiało, (Human wita Humana) bo czasami coś mogę przeoczyć, a kiedy czytam poprzednie rozdziały, to mi samej chce się siebie walnąć. Można powiedzieć, że dopiero teraz robię korekty poprzednich , więc... you know  Szczerzę to nie lubię wytykania błędów, ale wiem, że to pomaga, więc nie krępować się ;D  Cieszę się ogromnie, że uwielbiasz mojego Draco, Hermionkę i Harrego. Właśnie o to chodzi~! ♥
~~~
Rany boskie... Ta lista u góry jest coraz większa! *płacze rzewnym wodospadem*
Naprawdę nie wiem jak Wam mogę dziękować... Wszyscy jesteście tutaj cudowni i niezastąpieni i cieszę się, że mogę Was tutaj gościć!


Jeszcze kilka spraw do omówienia i można czytać!
Najpierw chciałabym Was poinformować, że w lutym będzie pełna rocznica od założenia tego bloga...TAK, równiutki rok! Z tego względu będzie wstawiony urodzinowy one shot (Drarry), który z całą pewnością się Wam spodoba. Będzie on na podstawie pewnej książki, która na pewno jest Wam znana.  Oczywiście możecie zgadywać, co to za książka, jednak to będzie tajemnica do końca! Ewentualnie może poinformuję osobę, która trafi :D
Druga sprawa: wcześniej powiedziałam Wam, że znalazłam aktora dla naszego Aleca! Z całą pewnością go dobrze znacie, chociażby z dwóch filmów, więc żeby go zobaczyć musicie przeczytać najpierw rozdział ;D

Hm... Myślę, że to koniec... a jeżeli coś mi się jeszcze przypomni to na pewno dopiszę~
Ahh...
W końcu koniec!
Enjoy~! / Kummie

 ***

Draco siedział właśnie przy swoim biurku, kiedy to usłyszał i poczuł, że drzwi od pokoju otwierają się cicho. Zerknął kontem oka, jednak niczego nie zauważył. Zmarszczył więc brwi i z powrotem pochylił się nad rozległym, i nudnym wypracowaniem z Numerologii. Chwilę później westchnął cicho i odłożył swoje pióro do kałamarza, który stał dumnie zaraz koło niedokończonego jeszcze eseju i kilku potrzebnych książek z biblioteki. Oparł się wygodnie o drewniane oparcie krzesła i przeciągnął się głęboko, tak, że jego szarawa koszula odkryła kawałek płaskiego brzucha i tasiemkę od ciemnych bokserek. Westchnął leniwie i uśmiechnął się kątem ust. Wstał i obrzucił trzyosobowy pokój swoimi stalowoszarymi oczyma. Bosymi stopami zaczął iść pewnie w stronę swojego łóżka, które znajdowało się najbliżej biurek trzech Ślizgonów. Przeczesał swoje jasne włosy dłonią, widząc swoje odbicie w szafowym lustrze i ze swoją ślizgońską zręcznością - szybko sięgnął ramieniem w powietrzu. Razem ze swoim niespodziewanym gościem runął na swoje - dosyć znośnie - miękkie łóżko.
- Panie Potter, nie ładnie tak się włamywać. - Zdjął cudowną Pelerynę-niewidkę i rzucił ją gdzieś za siebie. Chichot, który już wcześniej wydobywał się z ust Harrego - teraz przybrał na sile. Malfoy westchnął karcąco i spojrzał z góry na bruneta: unieruchomił mu ramiona, a jednak ciągle odważnie się śmiał. Draco musiał stwierdzić, że kiedy słyszał słodki śmiech Pottera, jemu samemu zachciewało się dołączyć do tej uroczej melodii. Sam zaczął suszyć zęby, ale w końcu jego wzrok przybrał na intensywności. Pochylił się i pocałował lekko rozwarte usta Gryfona. Wcześniejszy śmiech został łagodnie zdławiony przez zduszony jęk. Draco uniósł się na kolana i złączył ich dłonie razem, kierując je nad głowę Pottera.
- Stęskniłeś się za mną? - mruknął Draco, który powoli zaczął scałowywać wrażliwą na to szyję Gryfona.
- Nudziło mi się - mruknął od niechcenia, starając się, aby jego głos go nie zdradził. Przydymione oczy Draco spojrzały na niego, a jego usta zaprzestały na chwilę swojej pracy.
- Ach tak - stwierdził chłodno. - W takim razie możesz iść do biblioteki - dodał i ostatni raz przyssał się do szyi Pottera, robiąc na niej bolesną malinkę. Draco zaczął wstawać z Pottera, jednak ten złapał go za nadgarstek i pociągnął z powrotem na siebie, tak, że usta Malfoya od razu złączyły się z jego. Oboje przyjęli to z pomrukiem zadowolenia.
- Chyba, że tak argumentujesz - mruknął Ślizgon i ponownie uniósł dłonie Harrego nad jego głowę. Przytrzymał je jedną ręką, a drugą zaczął nieznośnie powoli błądzić po boku bruneta. Swoją chłodną dłonią przejechał po całej długości ramienia, zahaczając o niebieską koszulkę Gryfona. Potter parsknął, kiedy delikatna dłoń Malfoya przejechała po jego boku, gdzie miał dosyć spore łaskotki.    

Z jednej strony go to rozśmieszało, ale z drugiej niezmiernie podniecało, ponieważ fakt, że był unieruchomiony przez Draco, był tak cholernie zmysłowy, że aż bolało. Poruszył mimowolnie biodrami, czując, że w spodniach ma bardzo mało miejsca. Było mu duszno i zniewalająco gorąco.
- Jesteś cały mój, Gryfiaku... wiesz o tym prawda? - zapytał cicho Draco trącąc nosem jego żuchwę. Dokładnie czuł tą górkę nad sobą.
- Wiem? - zapytał niewinnie Harry mając nadzieję, że Draco zrozumie jego zamiary. Ślizgon przewrócił oczyma i swoją wolną ręką zgarnął lewą dłoń Pottera, kładąc ją na swoim kroczu. Potter rozszerzył oczy i przygryzł wargę. Szczerze mówiąc nie wiedział, że tak działa na Malfoya. Ta myśl jeszcze bardziej go podnieciła, więc łapczywie podniósł się, nie zważając na lekko wykręcone ramie, chcąc pocałować blondyna. Malfoy pomógł mu i sam schylił się do Harrego całując go gorąco. W końcu uwolnił obie jego dłonie i oparł się na swoich łokciach, chcąc mieć jeszcze lepszy dostęp do twarzy Gryfiaka.
- Teraz już wiesz? - zapytał cicho, oddychając ciężko. Jezu, zaraz go przerżnie. Potter kiwnął potwierdzająco głową.
- O rany, tak, wiem - mruknął i dosięgnął dłońmi do guzików od tej pieprzonej, niepotrzebnej koszuli. Zaczął chaotycznie je odpinać, chociaż jego dłonie drżały bardziej niżby przypuszczał.
Na swoim płaskim brzuchu poczuł chłodne palce Ślizgona, który podniósł lekko jego koszulkę.
- Małymi kroczkami do celu... - mruknął roztargniony, dziwnie niewinnym głosem, a Draco zaśmiał się na jego słowa. Niewinny Gryfon, który jest tak bardzo podniecający... Brunetowi w końcu udało się rozpić wszystkie guziki, toteż w końcu mógł spojrzeć na nieskazitelną skórę swojego chłopaka. W pewnym momencie przygryzł wargę, czując się trochę niepewnie. Był zawstydzony, ponieważ na jego brzuchu i torsie widniały liczne blizny, co uważał za szpetne. Wstydził się ich, więc naciągnął swoją niebieską koszulkę trochę niżej. Nie umknęło to szarym oczom Ślizgona i jego dłoni. Zmarszczył brwi i zaprzestał wpatrywania się w cudowne usta Gryfona.
- Co jest? - zapytał i spojrzał na przygryzioną wargę Harrego. Potter zamyślił się i westchnął cicho.
- Nie chcę żebyś patrzył na te szpecące blizny... - Draco uniósł brwi, nie rozumiejąc słów Gryfona.
- Dlaczego, Harry? - zapytał najłagodniej jak umiał.
- Te szramy mnie szpecą, Draco... One są straszne i nieestetyczne... zupełnie inaczej niż ty - wyznał cicho. Coś ukuło Draco, gdzieś tam w jego sercu.
- Harry... przecież już je widziałem. Czy uciekłem do tej pory z krzykiem? - zapytał retorycznie, a Harry pokręcił głową. - No właśnie.
Potter jednak nie wydawał się przekonany, więc Draco westchnął cicho i osunął z ramion koszulę. Gryfon wciągnął głośno powietrze. Niby widok blizn na ciele dziecka byłego Śmierciożercy nie powinien go dziwić, ale coś go tknęło.
- Mam też na plecach - dodał łagodnie Draco. Dziwił się, że Harry nie zauważył ich wcześniej, ale miał nadzieję, że wie, iż go rozumie. Pocałował go w opuchnięte wargi a w zamian otrzymał pokrzepiający uśmiech. Bladą dłonią sięgnął jeszcze raz pod koszulkę Harrego, nie czując tym razem oporu. Śmiało podciągnął ją w górę i zaczął scałowywać każdy skrawek jego ciepłego brzucha i klatki piersiowej ze szczególną uwagą na każdą, nawet najdrobniejszą bliznę. Ciche pojękiwanie wypływało z ust Harrego, z powrotem naprowadzając na poprzedni, właściwy tor.
Wszystko byłoby cudowne i wspaniałe, gdyby drzwi nie otworzyły się z impetem, i gdyby nie przeszedł przez nie zirytowany Zabini.
- Ja pierdole, powiedź mi, że to coś poważnego! - warknął groźnie Draco, zapinając szybko swoją koszulę. Zszedł ze zdezorientowanego Harrego, który również zaczął się ogarniać.
- Parkinson i Greengrass zaraz się pożrą, jeżeli czegoś z tym nie zrobisz - oznajmił mu Blaise, najwyraźniej nieruszony wcześniejszym widokiem chłopaków. Draco mruknął pod nosem jakieś przekleństwo i rzucił Harremu szybkie spojrzenie. Wyszedł za Zabinim do ślizgońskiego salonu, gdzie od dłuższego czasu prowadzona była gorąca kłótnia dwóch Ślizgonek. Pansy, która darła się obecnie wniebogłosy, stała przed znudzoną siostrą Greengrass, która najwyraźniej miała gdzieś słowa swojej rówieśniczki.
- I ty uważasz się za Ślizgonkę?! Jesteś kłamliwą suką, a nie Ślizgonką! Co musisz o nas myśleć, żeby iść i naopowiadać jakieś. totalnie gówniane bzdury o jednym z nas?! - Kiedy Draco usłyszał te słowa swojej przyjaciółki, podszedł do Blaise'a pytając się o co właściwie chodzi. Ciemnooki okrężnie powiedział, że Pansy, on i Theo dowiedzieli się, że to właśnie Dafne była tą 'anonimową przyjaciółką', która przekazała takie brednie Skeeter. Draco otworzył niedowierzająco oczy. Wiedział, że starsza z sióst Greengrass potrafi być dziwką, ale nie sądził, że aż tak go nienawidziła. Pokręcił chłodno głową i podszedł cicho do dziewczyn lawirując pomiędzy ciekawskimi Ślizgonami, którzy przyglądali się całemu zdarzeniu z zainteresowaniem.
- Pansy, wystarczy - stwierdził cicho, kładąc swoją dłoń na jej ramieniu. Ta odwróciła się powoli nie spuszczając wzroku z Dafne. Kiedy w końcu spojrzała na Draco, jej wzrok trochę złagodniał i kiwnęła lekko głową odsuwając się od blondynki, patrząc na nią niezawistnie. Jeden problem z głowy, pomyślał gorzko Draco, burza Parkinson uspokojona.
- Dafne Greengrass... - mruknął chłodno. Harry, który wychylił głowę z pokoju Ślizgonów przyglądał się całej tej sytuacji, nie do końca rozumiejąc o co chodzi. Podszedł do niego Blaise, który z założonymi rękoma przyglądał się całej tej sytuacji z obojętnością. Wiedział, że Draco sobie poradzi.
- Co tam, zielonooki? - zapytał, patrząc na niego kątem oka.
- O co chodzi?
- Mmm... o nic szczególnego w sumie. Takie ślizgońskie porachunki. Nic ciekawego - stwierdził Zabini i uśmiechnął się uspokajająco do Harrego. Ślizgon najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy z tego, że rozmawia z Harrym Potterem... A Harry Potter przecież zawsze musi wiedzieć. Z rozmyślań wyrwał go głos Draco, który niepostrzeżenie do nich podszedł.
- Blaise, zabierz ją do Severusa. On już wie o co chodzi - poinstruował ciemnowłosego, który skinął tylko głową i uśmiechnął się śmiało. Oczy Draco przeniosły się na Harrego, który był obserwowany przez kilku Ślizgonów, zastanawiających się jakim cudem się tutaj znalazł.
- Cześć - mruknął Draco, uśmiechając się nieśmiało do Harrego. Rany, nieśmiały uśmiech, przeszło mu przez głowę, jednak zaraz się opanował i odwzajemnił wyraz twarzy jak najlepiej umiał. Złapał Draco za rękę, chcąc przyciągnąć go do siebie i mocno pocałować, jednak po raz kolejny ktoś im przeszkodził. Tym razem był to Theo, który pustym wzrokiem wpatrywał się w drzwi, które oboje zastawili. Harry speszył się straszne, ponieważ jego stosunki z Nottem wciąż były niewyjaśnione.  Draco przesunął się nieznacznie a razem z nim Gryfon, który spuścił wzrok na swoje buty. Tak naprawdę było mu smutno, bo naprawdę zależało mu na przyjaźni z Theo. Z drugiej jednak strony był też cholernie zły, ponieważ teraz do niego dotarło, że to właśnie przez Notta Ron chodzi jak jakąś ciota. 

Uniósł szybko głowę i spojrzał na zamykające się drzwi. Puścił dłoń Draco i szarpnął za klamkę, wchodząc jak burza do pokoju. Musiał coś wyjaśnić ze Ślizgonem, oj musiał.
Rozejrzał się po pomieszczeniu dostrzegając Theo, który stał przy łóżku, najbardziej oddalonego od Draco, ściągając swoją koszulkę. Harry odchrząknął zmieszany, czym zwrócił uwagę ciemnookiego, który odwrócił się do niego, ukazując swój brzuch wraz z kilkoma widocznymi bliznami. Matko, pomyślał cicho Harry, serio za dużo znamion jak na dzisiaj... Theodore posłał mu pytające spojrzenie i podszedł do jednej z szaf, wyciągając z niej jakąś bluzkę do spania. Harry westchnął, żeby się uspokoić. 

- Musimy poważnie porozmawiać - stwierdził rzeczowo a Theo uniósł pytająco brew. W międzyczasie do pokoju wszedł Draco, który spod przymrużonych powiek obrzucił spojrzeniem swojego współlokatora, a następnie przerzucił je na Harrego, z równie pytającym wyrazem twarzy, co wcześniej Nott. 

- Nie będę wam przeszkadzał - oznajmił w końcu cicho i pocałował Gryfona w skroń. Podszedł do biurka, zgarniając wszystkie potrzebne mu przedmioty i ruszył do ślizgońskiego salonu, aby dokończyć swój esej. Theo zdążył już ubrać koszulkę i teraz stał oparty o łóżko patrząc wyczekująco na Pottera.

- Dobra - zaczął Harry i westchnął głęboko. - Ciągle nie wiem dlaczego jesteś na mnie zły. Jest mi źle z tego powodu, ale dobrze, rozumiem, nie chcesz ze mną rozmawiać, okej. Nie rozumiem tylko dlaczego bawisz się uczuciami Rona. 

Theo rozszerzył swoje ciemne oczy, słysząc oskarżenie bruneta. Tego się zupełnie nie spodziewał. Chciał już coś odpowiedzieć Harremu, jednak wciąż nie mógł niczego wyartykułować, sięgną więc szybko po swoją różdżkę, ale Potter podszedł do niego i pokręcił głową.

- Nie, nie przerywaj mi teraz! Przyjaźnię się z Ronem już jakiś czas i wiem, kiedy coś się z nim dzieje. A teraz tak właśnie jest, Theo. On cię lubi i ty go też lubisz! Nawet nie zaprzeczaj, bo to byłoby najgłupsze kłamstwo, jakie mógłbyś powiedzieć... Theo, proszę, ogarnij swoją głupią dumę i weź coś w końcu zrób! A przy okazji... mógłbyś w końcu przestać się na mnie obrażać... Jeżeli zrobiłem coś złego to przepraszam, Theo...

Głos Harrego stał się bardzo cichy i smutny, co ukuło Theo. Nie wiedział dokładnie co teraz ma myśleć, ale zrobiło mu się strasznie źle, że tak traktował Gryfona. Za swój głupi wypadek mógł winić tylko i wyłącznie siebie, a teraz miał za swoje. I zranił przyjaciela.

Westchnął bezgłośnie i przetarł swoje ciemne oczy, które zdradzały jego emocje. 

- Przepraszam - wymówił bezgłośnie i spuścił głowę. Chwilę później poczuł, jak Harry delikatnie przytula się do niego, sprawdzając jak Ślizgon na to zareaguje. Ku uciesze samego Theo, nie poczuł on żadnych negatywnych i tych nie-przyjacielskich-tylko-coś-więcej uczuć. Uśmiechnął się swoim prawdziwym i szczerym uśmiechem, i oparł swoją brodę na głowie niższego. 

- A teraz, skoro sobie już wyjaśniliśmy, możesz porozmawiać normalnie z Ronem? - zapytał z uśmiechem, odsuwając się od przyjaciela. Po chwili jednak zmarszczył brwi, a jego oczy rozszerzyły się nieznacznie. - Godryku! Boże, przepraszam, Theo! Nie chodziło mi o to, że masz z nim ROZMAWIAĆ... bo ty teraz nie mówisz... Matko... to ja może jednak też przestanę teraz mówić...

 Kiedy Theo zwijał się ze śmiechu, do pokoju wszedł ponownie Draco, tym razem w towarzystwie Blaise'a, który streszczał mu zwięźle, co wydarzyło się w gabinecie nietoperza. 

- Gryfiaku, jest już późno a jutro czeka nas wielki dzień - zwrócił się blondyn do Harrego, który wywinął wargę.

- Wyrzucasz mnie? 

- Tak. Chyba, że chcesz zostać na noc? Ci dwaj, nie powinni mieć nic przeciwko - stwierdził Draco i spojrzał wymownie na swoich współlokatorów, którzy równocześnie unieśli ręce w geście poddania. - Widzisz? 

- Na pewno nie będziecie mieli nic przeciwko? - zapytał z rezerwą patrząc na chłopaków. Poczuł jak Draco oplótł go w biodrach i jak położył swoją głowę na jego. Rany, czy on naprawdę był taki niski? 

- Mi tam wisi i powiewa, ale mam nadzieję, że żadnego dzikiego seksu nie będzie, bo was za szmaty wywlekę - powiedział Blaise, za co został zgromiony przez trzy spojrzenia.

***

Rano, kiedy Harry obudził się wplątany w siadła, zwane potocznie Draco Malfoyem, stwierdził niechętnie, że Ślizgoni mają o wiele wygodniejsze łóżka od tych gryfońskich. Tak, jakby te arystokratyczne tyłki potrzebowały lepszych wygód. Westchnął głęboko i spróbował wyplątać się z kończyn Draco, które naprawdę były wszędzie, tylko nie na łóżku. Kiedy w końcu był wolny, przeciągnął się sowicie i sięgnął po omacku, po swoje okulary, które leżały gdzieś za ciemnozieloną kotarą. Gdy tylko mógł już wyraźniej zobaczyć jasną twarz Draco, uśmiechnął się lekko, gdy usłyszał, że Theo i Blaise są już na nogach. Przyzwyczaił się do tego, że Malfoy jest cholernym śpiochem i, że trzeba go wybudzać z wielką cierpliwością. Albo z pomysłem. A przecież wiadomo, że Harry Potter ma najlepsze pomysły. 

Wsparł się na ramionach i odkrył nagi brzuch Ślizgona. W takich momentach dziękował Merlinowi, że Draco spał tylko w samych bokserkach. Pochylił się lekko i zaczął mozolnie całować całą klatkę piersiową Ślizgona, razem z brzuchem, zostawiając tam mokre ślady. Kiedy był już zadowolony ze swojej pracy zaczął łagodnie dmuchać na wilgotne miejsca, przy czym zauważył z zadowoleniem, że na skórze Dracona pojawiła się gęsia skórka. Niewiele trzeba było się namęczyć, żeby z ust Ślizgona wydobył się długi jęk, który rozśmieszył Pottera. Chwilę potem blondyn otworzył swoje szare oczy i spojrzał z konsternacją na Harrego, który powoli położył się na ramieniu swojego chłopaka. 

- Cześć - mruknął wesoło i pocałował go w blady policzek. 

- Mm... dzień dobry. - Zachrypnięty głos Ślizgona był czymś, co Harry mógłby słuchać latami.

- Gotowy na podbój zagranicznych serc? - zapytał wesoło, na co Draco posłał mu krzywy uśmieszek.
- Twoje serce mi całkowicie wystarcza - mruknął, po czym pocałował cudowne rumieńce Pottera, które pojawiły się zaraz po wypowiedzianych słowach. - Ah... panie Potter, pańskie rumieńce mnie rozczulają, ale trzeba wstać i przyszykować się na podbój tych typów, którzy bezczelnie zakosili nam dormitorium.

Długo nie trwało, aby Draco po wykąpaniu i ubraniu się, wyglądał kompetentnie i jednocześnie pieruńsko seksownie. Harry, który postanowił się temu wszystkiemu poprzyglądać, stwierdził, że ma naprawdę cholerne szczęście. Jasna, idealnie wyprasowana koszula, która cudownie opinała klatkę Draco, odznaczała się na tle, równie idealnej ślizgońskiej szaty. W myślach Potter zrezygnował z założenia zwykłego t-shirtu, ponieważ patrząc na młodego Malfoya, stwierdził, że musi wyglądać równie dobrze co on, chociaż wiedział, że będzie ciężko. Kiedy Draco poszedł jeszcze raz do łazienki, aby doprowadzić swoje włosy do perfekcji, Harry oznajmił, że sam również musi się iść uszykować. Zakładając Pelerynę-niewidkę pożegnał się z trójką Ślizgonów i Pansy, która nie wiadomo kiedy do nich dołączyła i wyszedł szybko z Lochów, kierując się do swojej sypialni.
Lekko zdyszany oparł się o swoją skrzynię z ubraniami, wiedząc, że ma tylko godzinę do oficjalnego śniadania. Wchodząc do wieży Gryffindoru, zauważył, że panuje tam miły dla ucha podniecony gwar i szum, który zwiastował przyjazd gości.
Szperał w swoim kufrze, od razu wyrzucając z niego przepocony od wczorajszego treningu strój od Qiudditcha, mając nadzieję, że jakiś miły Skrzat się nim zajmie. Wyciągnął gryfońską szatę, jakieś lepsze spodnie od tych, które miał aktualnie na sobie i szybko transmutował, jakiś czarny, wyblakły top na lekko szarawą koszulę. Czując miłe zaskoczenie, powiesił szatę na szafie, chcąc ją wyprasować różdżką. W międzyczasie do pokoju wszedł Ron, który najwyraźniej wrócił spod prysznica, ponieważ jego rude włosy były jeszcze ciemne i mokre od wody. Ku zaskoczeniu Harrego, który spojrzał na niego kątem oka, Ron wyglądał naprawdę dobrze i strasznie się cieszył, że sam zdecydował się na bardziej oficjalny strój.  Szczęka opadła mu po raz drugi, gdy w drzwiach od łazienki minął Neville'a, który nagle jakoś wyprzystojniał w swojej jasnoniebieskiej koszuli i ułożonych włosach. Cały jakoś był inny... Harry czuł się, jakby miał iść na jakiś wielki bal, który się de facto odbędzie, ale w trochę mniejszej wersji. Cieszył się bardzo, ponieważ lekcje dzisiejszego dnia zostały odwołane, a i później będą dla niego lżejsze, ze względu na treningi, które zorganizował sam dyrektor, który uważa, że Hogwart powinien zająć wysokie miejsce w całych zawodach.  

Wyszedł spod gorącego prysznica i różdżką zaczął suszyć swoje ciemne włosy, które od razu przybrały niesforny kształt. Zdołowany swoimi włosami, ubrał się we wcześniej przygotowany strój i wyszedł z zaparowanej łazienki, kierując się do pokoju, gdzie nie zauważył żadnego ze swoich współlokatorów. Marszcząc brwi założył swoją gryfońską szatę i jeszcze raz przeczesał swoje ciemne włosy.
- Czas na show... - mruknął pod nosem.


***
Kiedy Harry Potter brał prysznic, Ron postanowił w końcu wziąć się za siebie i swoją przyszłość. Ćpnął brudnymi ubraniami na łóżko, nie zwracając uwagi na to, że jego bokserki z różowymi Pufkami pigmejskimi wylądowały na samym szczycie tej wieży. Wyszedł dziarsko najpierw z pokoju a następnie z dormitorium Gryfonów, kierując się na sam dół hogwartowskiego zamku. Mijał rozochocone nastolatki, które poszeptywały w kątach, nie mogąc doczekać się przyjazdu nowych okazów do podziwiania. Jakby w Hogwarcie nie było wystarczająco cudownych chłopaków, mruknął w myślach. Szkoda tylko, że połowa z nich to ukryte pedałki.
Kiedy schody poprowadziły go na możliwie najniższy korytarz, zaczął iść w stronę lochów. Za jednym z zakrętów, wpadł na kogoś, mając lekkie déjà vu. Nieszczęśliwie spadł na swoje świeżo wyprasowane spodnie, a od upadku strasznie zaczął boleć go tyłek. Jęknął przeciągle, chwytając się wyciągniętej ku niemu dłoni. Dopiero kiedy wstał, spojrzał na szczęśliwca, który nie podzielił jego losu. Przełknął ślinę i zarumienił się strasznie, ponieważ wpadł właśnie na tę szczególną osobę, do której tak pędził. Można powiedzieć, że te wszystkie słowa, które miały tak gładko wypłynąć z jego ust, nagle się ulotniły, nie dając o sobie żadnego znaku. Odchrząknął cicho i potarł swój tyłek, mając nadzieję, że cały kurz z niego zszedł.
- Cześć - powiedział cicho. Może nawet trochę za cicho, ponieważ na ustach Theo pojawił się mały uśmiech. - W sumie, tak na dobrą sprawę, to ja chyba do ciebie właśnie szedłem...
Ślizgon wyciągnął różdżkę, ze swojej kieszeni idealnie wyprasowanych spodni i zamachnął nią delikatnie kilka razy.
'A więc o czym chciałbyś porozmawiać? I... ja też chciałem właśnie do ciebie iść.'
Och.
- Naprawdę? Dlaczego? I ogólnie, to chciałem cię przeprosić... - powiedział Gryfon, patrząc na odrobinę wyższego kolegę, który zmarszczył brwi.
'Ja też muszę Cię przeprosić... Okłamałem Cię, Ron i mam nadzieję, że mi wybaczysz'
- Co? Kiedy ty mnie okłamałeś? Theo... o co chodzi? - zapytał Weasley, który był mocno poddenerwowany. Ślizgon zrobił mały krok w jego stronę i przytulił go, oplatając jego biodra, jak najmocniej umiał. Czas zwolnił. 
- Ron... - Usłyszał cichy, zachrypnięty głos koło swojego ucha. - Ja naprawdę cię lubię...

*Chichoczący Potty~*

*ALECALECALECALECALEC*

*Mały Gryfiak Alec Y. Pff*

Tyle gifów! 

 ***