ROZDZIAŁ XXXIII

 Dzisiaj mam przyjemność zaprezentować Wam kolejną czytelniczkę! Blitzz! Witaj w Naszych skromnych progach! 

 Andrzejek -  Haha, dziękuję za takie urocze słowa! Naprawdę miło takie coś słyszeć, więc jestem podwójnie Ci wdzięczna! ♥
 Karola - Nie kituj mi, że się modlisz o nowe rozdziały, bo i tak nie uwierzę x'D Nawet nie wiesz, jak bardzo się z Tobą zgadzam odnośnie szkoły ._. Ah... wiem, wiem. Ogólnie chyba nigdy nie byłam punktualna, więc w następnym wcieleniu będę zegarkiem... Dużo osób stwierdziło, że się za słodko zrobiło, więc muszę jakoś zepsuć atmosferę, nie? Hyhyhy, będzie ciekawie, serio ;D Postaram się dać Tobie i reszcie więcej Blaisa i Aleca! Dziękuję za wenę i za cieplchne słowa ♥

Lejdi-chan - Um... to chyba nie będzie spojler, więc mogę Ci powiedzieć :D Nie, ani nie wleje mu eliksiru miłosnego, ani go nie porwie XD

Annabeth Magritte - Ja Ciebie też kocham ;_; *otwiera szeroko ramiona* Naprawdę bardzo, bardzo mocno mi schlebiłaś swoimi słowami <3 Omg... ♥ Ja również należę do osób, które nie lubią zimy, więc... łączmy się! Thron sam sobie nasuwa takie klimaty, więc nie da się ich inaczej przedstawić :D Nie dostaniecie spojleru! *wali po łapach* Udało Ci się Ann~ <3 Dziękuję pięknie za wszystko ♥

Szczelecka<3 - Przecież Nathaniel jest taki uroooczy *sarkazm wylewa się z każdej strony, nie? XD* Cholera, Karolina! Ta scena serio miała być smutna, a ty wyjeżdżasz z pedo-wujkiem. SERIO? XDD Ty nie jesteś bez serca, tylko... masz za dużą wyobraźnię... ;D Ale Harry jest taką trochę ciotą, nie? + ciągle uważam, że jesteś nienormalna XD Kocham Cię! ♥

#Drarry N - Ha! Czyli dobrze zgadłam! Właśnie tak podejrzewałam, że to ty i już, już chciałam dać Ci po łapach! No, ale każdemu się zdarzy :D Każdy tutaj shippuje Nevillec! A może nie wstawiać tych dzikich seksów? B| No, przecież Ci nie powiem co się będzie dalej działo przecież! *grozi palcem* Mam nadzieję, że dobrze Ci poszły te sprawdziany, co? Dziękuję za wenę i zdrówko! (Wszystko się przyda) ♥

Juszaawi - Niu, niu! Nie powiem przecież co się wydarzy dalej, no! Tej, no weź! A ty byś nie miała chrapki na Dracona? Każdy ma na niego ochotę ;D Mówisz, że Malfoy byłby w stanie zdradzić Pottera? :O Nie potrzeba mi jakiś wielkich komentarzy, naprawdę! Dziękuję nawet za takie krótkie, bo miło wiedzieć, że jednak ktoś czyta! Dzięki Juszaawi! ♥

CyziowateCiastko - Naprawdę tak bardzo Ci się podobał? ♥ 'Swingersi' AHAHAHAHA. Ej, Ciastko~ mówisz, że jesteś seksowna? *rusza znacząco brwiami* Potter jest ciotą B| TY TEŻ BYŚ ZARYWAŁA DO MALFOYA! Ranyy~! Co Wy macie z tym porwaniem i amortencją? Przecież to jest takie...oczywiste... *przewraca oczami, bo nikt nie wierzy w jej pomysły* Ej, ale to z włosami było dobre *H5* Mam nadzieję, że jednak zasnęłaś, prawda? Cudowny komentarz mi dałaś, Ciacho ♥ + ŻYJESZ?

Kao Y - Twój nóż ma na imię Stefan? XD Ahahahaha, pozbawisz go narządów rozrodczych? Serio? XD *turla się po panelach* Taaa jest, mała! Drarry 4ever! ♥ (Jak to jest, że zawsze udaje Ci się skomentować każdy rozdział? ;_; <3) Dziękuję za pozdrowionka i odsyłam gorące całusy! ♥

Weronika :* - Każdy Ślizgon jest stanowczy! (No chyba, że chodzi o zakochanego w Gryfonie Ślizgona, a wtedy trochę gorzej ze stanowczością...) Jak się zakochał to nie ma co się dziwić, że mu zależy, nie? :D Ogólnie to mam nadzieję, że uda mi się wstawiać regularnie te rozdziały... Ahh... Dziękuję Weruś! ♥

~j - Mi też było przykro...</3 *klęka na kolana* O Boże..., dziękuję za takie piękne słowa J! ♥ Draco jest prawdziwy? Hm.. ja bym powiedziała, że trochę(bardzo) go zmieniłam, ale cieszę się, że Ci się podoba! ♥ Życie łóżkowe Throna, chyba będzie w celibacie o wiele dłużej, niż życie łóżkowe Drarry XD Przecież to takie małe cioty ;D Dziękuję za każde urocze słowo spod Twojej klawiatury i cieszę się, że jesteś ze mną tutaj na blogu ♥ (Looknij trochę niżej jeszcze, ok?) Wydaje mi się, że w 'Gryffindorze' jest okej. Takie ładne spolszczenie ;D

Emiru-chan - Jak to miło przeczytać, że czytasz to małe opko razem z przyjaciółką! ♥ + Cieszę się, że daje Ci małe rozluźnienie na lekcjach ;D O to chodziło z Nathem i Draco! Miało Was zaskoczyć, chociaż wiem, że dużo osób to podejrzewało ;D Myślę, że prezent dla Draco spodoba się i jemu, i Wam :D Yaaah! Te ostatnie słowa, naprawdę mnie jakoś tak poruszyły... ♥ Dziękuję Emiru, a co do tych 'fanów'... Miło takie coś słyszeć, naprawdę~ (Spójrz jeszcze na dół)

~j i Emiru-chan, i każdy kogo to interesuje - Zabolało mnie to porównanie do Puchona, ale... to określenie 'sprawiedliwa i wierna' udobruchało moje....... ślizgońskie serduszko. Taak, jestem w Slytherinie i dosyć długo zastanawiałam się, jak to wyszło, że uznałaś mnie za Puchona ;D Moi przyjaciele uważają, że jestem Ślizgonką, pomimo tego, że jestem pozytywną osobą, i tak też się czuje. Wiem, wiem jestem za miła, jak na wychowanka Slytherina, ale staram się taka być, bo uważam, że nie każdy Ślizgon musi być zły, bez serca i ogólnie 'patrzący na wszystko z góry'. Myślę, że to zależy od człowieka i jego podejścia do sytuacji. Słyszę czasami określenie, że mogłabym być w Gryffindorze, ale nie czuję się odważna. Cenie sobie ten Dom, ale nie uważam się jego częścią. Puchoni są sprawiedliwi i wierni, ale nie. Wydaje mi się, że mam cechy każdego z Domów, ale z biegiem czasu czuję się Ślizgonką. Po prostu chcę uświadomić ludzi (do czego często dochodzi), że Slytherin nie jest zły - po prostu ludzie tam, w niektórych przypadkach wybrali złą drogę. To, że J.K. pokazała ten Dom, tak a nie inaczej jest tylko jej weną, dlatego, że ktoś musiał być tym 'zły'. To, do jakiego Domu ktoś należy, zależy tylko od niego i od tego kim się czuje - tam głęboko w środku.  

Cieszę się, że ktoś spróbował zgadnąć w jakim Domu jestem i miło, że przedstawiłaś mnie z dobrej strony ~J, ale zaskoczyłaś mnie swoimi domysłami ;D Z chęcią porozmawiam na ten temat! 

Elizabeth Carter - Woohoo! Spodobał Ci się Roniaczek! Nott złapany w siadła uroku Gryfona :D Tej, ale czekaj~ przecież latem, jesienią i wiosną też możesz nosić bluzy i długie spodnie, nie? XD Tag, bardzo morderca X'D 'PITOLONY FRANCUZ' <- AHAHAHAHA. Też Cię kocham, Eli~ ♥♥

Lachtára "Elizabeth" - Nie masz za co przepraszać, do cholery! To ja muszę Was przepraszać, bo to ja nie mam prawa się spóźniać :/ Jakieś ciekawe to anime, było?   Wyzdrowiałaś już? Mam nadzieję, że tak, bo wiem, że to jest koszmarne >.< Nawet nie masz pojęcia, jakiego zawału dostałam... Smutno mi się zrobiło, wiesz? Ale kamień spadł mi z serca, więc wybaczam ♥ Nigdy nie zastanawiałam się nad kozakami, serio XD Cieszę się, że lubisz takiego Rona, bo akurat pasuje mi on tutaj w opowiadaniu :D Dzięki słońce, Ty moje ♥

Lalu-chan -Pisanie nie jest takie łatwe! Ale też żałuję, że takie krótkie rozdziały wychodzą >.< No, ale co zrobić, nie? Życie wcale nie jest proste ._. Dziękuję za wenę i zdrowia, bo naprawdę się przydadzą! ♥♥

Ala - No właśnie spójrz na to tak! Imię 'Nathaniel' oznacza 'dar Boga', czyli coś dobrego, blablabla. Więc dlaczego by nie zrobić na przekór, huh? (Osobiście również uwielbiam to imię♥ ) Kuffa, nie mogę XD Ferdek? Włodek? SERIO? XD Nie! Nie grożę Ci! Co ty! I nie waż się strzelić mi focha! </3 Dziękuję za urocze słówka i za wszystko! Jednak zastanawia mnie jeden fragment... Z moim sercem jest wszystko w porządku, serio XD ♥

Julka - Smutno mi się zrobiło, wiesz? </3 Ogólnie to muszę Cię bardzo przeprosić, ale poprzedni tydzień nie był najlepszym tygodniem w życiu i widziałaś, że nawet z rozdziałem się spóźniłam... Przepraszam Cię z całego serduszka i obiecuję, że kolejny one shot, który się tutaj pojawi będzie z dedykacją dla Ciebie, dobrze? Cieszę się, że rozdział Ci się spodobał  i mam nadzieję, że dam radę ze wstawianiem rozdziałów w poniedziałki~ Moja wena lubi się buntować, ale bardzo Ci dziękuje za życzenia ;D Uhuhuhu! Nie, nie! Albo niech będzie cały czas, albo wcale! Nie zgadzam się na jedno słowo, przy jednym wejściu, bo wtedy nie skończylibyśmy przez miesiąc >.< Dzięki Julkaa ♥

Akane - Czy ty właśnie zamówiłaś shota z Roniaczkiem? *drapie się po karku i stara się nie patrzeć na puszkowe oczy Akane* Ok, wyślę Ci te staniki (jakieś konkretne kroje, rozmiary? <lool>) Yayaaa~ ale mam fazę, bo miłujesz Throna :D Taak! Prezent dla Drakusia będzie lomantycny! ♥ Każdy Ślizgon od rana ma taki nieogar XD Co Ci przeszkadza ten 'wuja'? XD 'Nathan. GDZIE JEST DO KURWY NĘDZY MOJA SIEKIERA???' <-- AHAHAHAHAHAHA. Dzięki Ci za to Miszczu ♥

(W sumie jeżeli nie muszę wychodzić z domu i mam przy sobie herbatę/czekoladę też mogę polubić śnieg *H5*)  Dziękuję za czekoladę i wenę! ♥ Saranghae Akane! ♥
Blitzz - Jeszcze raz witaj! O mój Boże... porównywać mojego bloga do 'Światło pod wodą'... O Boże... *zaczyna walić głową o stół, a łzy lecą same* Masz rację. Dostałam cholernej cukrzycy, ale to jest dobra cukrzyca, którą z chęcią przyjmę (o ile na nią zasłużę) Naprawdę Ci dziękuję za takie ciepłe słowa, bo znaczą dla mnie naprawdę dużo~ A Greengrass i Francuzów mało kto lubi ;) Dziękuję jeszcze raz, a wena zawsze się przyda ♥

~~~~

Moja przyjaciółka/doradca stwierdziła, że chyba mnie pogrzało z tym dodawaniem rozdziałów co tydzień... 

No cóż~ Dzięki Ci za to, a my zobaczymy, co z tego wyjdzie :D 

Enjoy Drarrynisse~! ♥ /Kummie

EDIT: Przepraszam, ale niezauważyłam, że się nie przywitałam....

CZEŚĆ DRARRYNISSE~ !

***

Świst wiatru, który swoim chłodnym obliczem owiewał go z każdej strony, w pewien sposób go uspokajał i dodawał otuchy, która była mu teraz bardzo potrzebna. Siedząc na swojej ukochanej miotle, ze wzrokiem sokoła przeglądał boisko w poszukiwaniu złotego znicza, który umiejętnie chował się przed nim i szukającym Puchonów - Ernie'm Macmillanem.
Słyszał gorący doping z trybun, który bardzo mu pomagał. Wyprostował się na miotle i zgarnął wpadające mu do oczu ciemne włosy. Zrobił szybki unik, dzięki czemu nie został stratowany przed lecących szybko Gryfonów, którzy z nową taktyką zmierzali w stronę obręczy należących do drużyny Hufflepuffu.
Kuszony niewyobrażalną pokusą, ponownie spojrzał w stronę trybun, szukając osoby, która najbardziej go interesowała. Oczywiście, siedział tam dumnie, przyglądając się wbijającym bramkę Gryfonom. Najwyraźniej Draco musiał poczuć na sobie ciekawski wzrok Harry'ego, ponieważ szybko powrócił wzrokiem do unoszącego się Pottera. Uśmiechnął się tym specjalnym, zarezerwowanym tylko dla niego uśmiechem, przez co Gryfon musiał zacisnąć mocniej dłonie na trzonie miotły, aby odeprzeć pokusę podlecenia do blondyna i rzucenie mu się w ramiona. Wyjątkowo nie potrafił się skupić, a patrzący na niego Draco wcale mu nie pomagał. Westchnął głęboko i ruszył na obeznanie terenu. Obecnie mieli przewagę dwudziestu punktów, jednak Puchoni grali wyjątkowo lepiej niż zazwyczaj, co było dla niego sporym zaskoczeniem. Uśmiechnął się pod nosem, widząc, że jego drużyna po raz kolejny zmierzała w stronę bramek przeciwnika. Tak, Ginny, Delmeza i Nigel całkiem dobrze radzili sobie w dzisiejszym meczu, za co był im niezmiernie wdzięczny, ponieważ czuł, że on sam nie grzeszy umiejętnościami i skupieniem.
Kątem oka zerknął na Erniego, który uważnie obserwował teren, najwyraźniej nie przejmując się dosyć dużą przewagą Gryfonów. Mieli dobrych pałkarzy, którzy ze sporą precyzją posyłali tłuczki w stronę czerwonych, jednak ci umiejętnie je omijali, dzięki czemu zdobyli kolejne punkty dla Gryfonów. Na trybunach panował hałas, w którym dało się usłyszeć głośne wiwaty i skandowania imion poszczególnych graczy.
Pochylił się głębiej nad miotłą i zrobił pełne okrążenie, uważnie śledząc szukającego Puchonów, ale i starając się dostrzec jakiś nagły ruch znicza.
W pewnym momencie, kiedy to w centrum boiska działa się gorąca akcja odbierania kafla, Harry zauważył złoty blask, gdzieś na dole, co mogło mu się przewidzieć ze względu na biały śnieg leżący u jego stóp. Kłócąc się w myślach, postanowił zaryzykować i sprawdzić, czy aby na pewno wzrok nie spłatał mu figla. Pochylił nisko głowę i zanurkował w dół, omijając pozostałych graczy. Widział, jak Ernie niepewnie mu się przygląda, a po jakimś czasie - startuje za nim, tak na wszelki wypadek.
Śledził dół boiska z dużą determinacją i jak się okazało - bardzo słuszną. Przy dole jednej z kolumn, na której zasiadali nauczyciele, złoty znicz w szybkim tempie przemieszczał się po ośnieżonym boisku. Harry przyśpieszył. Czuł jak zimny wiatr chłosta jego twarz, słyszał głośne nawoływania i wiwaty jego imienia; wiedział, że wystarczy tylko złapać małą kulkę, aby w końcu mieć wolne do końca dnia. Zacisnął mocno usta, starając się wykrzesać jeszcze trochę prędkości z miotły. W głowie leciały mu najgłupsze piosenki i żarty, jakie kiedykolwiek słyszał, co pomagało mu odwrócić uwagę od marznącej twarzy i rąk, które pomimo rękawiczek - lekko już zdrętwiały. Coraz bardziej zbliżał się w stronę złotego znicza, a nad nim, drużyna żółtych uzyskała kolejne dziesięć punktów. Już wyciągał rękę żeby sięgnąć po unoszącą się kulkę, jednak jego miotła nagle zrobiła dziwny unik w prawo. Klnąc głośno, starał się przywrócić ją na wcześniejszy tor i prawie mu się to udało, jednak tym razem zrobiła mocny skręt w przeciwną stronę. Nie wiedząc do końca co się dzieje, spojrzał na Erniego, który był tuż, tuż przy małym zwycięstwie. Znicz zawrócił w przeciwną stronę, szybko zbliżając się do Harry'ego, chcąc zapewne go ominąć i wzlecieć pomiędzy innych graczy. Potter wyraźnie słyszał głośne krzyki i rozmowy swoich przyjaciół, i znajomych, co dało mu trochę odwagi. Wiedział, że ma jedną, jedyną szansę. Westchnął głęboko i mówiąc sobie, że nie przegra tego meczu - wstał i stanął niepewnie na miotle, która coraz bardziej odlatywała od złotej kulki. W najlepszej - jego zdaniem - chwili odbił się od miotły i rzucił się w stronę złotego znicza.


***
- Potter! Ty niepoważny i bezmózgi debilu! - Do jego uszu doleciał głos, który aktualnie z coraz to większą siłą zbliżał się do niego, chcąc prawdopodobnie go zabić. Uśmiechnął się szeroko i odwrócił wzrok od swojego bandażowanego obecnie nadgarstka. Spojrzał wesoło na Draco, który już mordował go swoim stalowym wzrokiem. - Coś ty sobie myślał, do cholery? Mogłeś zginąć, idioto! 
- Ale nie zginąłem. No i wygraliśmy mecz! - powiedział ucieszony i podziękował pani Pomfrey za usztywnienie jego ręki. Musiał pochodzić z nim dwa dni, co nie było aż takie złe. Był za bardzo zadowolony z siebie, ażeby się teraz przejmować owym nadgarstkiem. Draco warknął i stanął przed siedzącym wygodnie Potterem, który wciąż miał na sobie szaty do Quidditcha, ponieważ od razu po meczu zaciągnięto go do Skrzydła Szpitalnego. Trochę zajęło zanim pozwolono jego znajomym wejść do pomieszczenia, ale Dumbledore i profesor McGongall musieli zrobić obeznanie tego, co wydarzyło się na meczu. A prawdopodobnie wydarzyło się dużo; ktoś zaczarował miotłę Harry'ego. O dziwo, młody Potter nie przejął się tym za bardzo, co strasznie irytowało Draco, który od samego meczu odchodził od zmysłów. - Ale cieszę się, że się o mnie martwisz~. 
Draco przewrócił oczyma, tracąc powoli cierpliwość. Cieszył się, że Harry'emu nic się nie stało, ale naprawdę potrzebował choć trochę powagi od swojego chłopaka. Westchnął głęboko, chcąc uspokoić swoje zszargane i galopujące myśli, co nawet mu się udało, jednak mógł dziękować za to tylko Potterowi, który trochę niepewnie chwycił jego dłoń, gładząc jej wierzch swoimi wciąż chłodnymi palcami.
- To chyba normalne, że się o ciebie martwię, nie uważasz? - odpowiedział w końcu Draco i usiadł leniwie obok Harry’ego. Gryfon przytaknął, powoli dochodząc do wniosku, że on również by się denerwował, gdyby coś takie stało się Draco. Adrenalina powoli uchodziła z jego krwi, a on sam powoli stawał się zmęczony. Na całe szczęście nie musiał przesiadywać tych dwóch dni pod czujnym okiem pani Pomfrey, co bardzo poprawiało mu humor. W końcu ile można przesiadywać w Skrzydle Szpitalnym, prawda? Oparł głowę o ramię Ślizgona, wciąż leniwie przesuwając po jego jasnej dłoni. Prawy nadgarstek trochę go bolał, chociaż i tak było lepiej, niż jakiś czas temu, kiedy to był transportowany do części szpitalnej. Miał również kilka siniaków i innych ranek, ale na całe szczęście śnieg zamortyzował jego widowiskowy upadek.
- Ah, mógłbym patrzeć na was cały dzień, gołąbeczki - usłyszeli ciepły głos dochodzący gdzieś zza ich pleców, toteż niechętnie odwrócili głowy w tamtą stronę, widząc zmierzającego w ich stronę Blaise’a w towarzystwie Aleca, który z lekkim zmartwieniem na twarzy patrzył na Harry’ego.
- Szkoda, że nie mogę powiedzieć tego samego o tobie, kochanie – odwarknął słodko Draco, który w końcu mógł się na kimś wyżyć. Wiedział, że Blaise przeżyje każde jego humorki, więc nie musiał się martwić o to, że powie o kilka słów za dużo. Zabini i tak go kochał całym sobą, a Malfoy to wiedział. Mały Gryfon w kilku skocznych krokach dopadł do łóżka, na którym przesiadywali jego przyjaciele. Wdrapał się na niewygodne łóżko siadając pomiędzy Draco a Harry’m, z czego ten pierwszy spojrzał zdziwiony na Gryfiaka, jednak powstrzymał się od jakiegokolwiek komentarza. Polubił go, więc teraz nie miał zamiaru go wystraszyć swoimi humorkami.
- Jak się czujesz, Harry? Mam nadzieję, że dobrze, bo to wyglądało strasznie! Neville zasłonił mi oczy, ale i tak trochę widziałem. Musiało boleć prawda? - zasypał go pytaniami, a Potter lewą dłonią poczochrał jego ciemne włosy. Uwielbiał tego dzieciaka. Spojrzał na niego z uśmiechem i powoli zaczął odpowiadać na jego pytania, których młody Gryfiak słuchał z zapartym tchem. W międzyczasie Draco wstał niechętnie z łóżka i skierował się do Zabiniego, który patrzył na niego w skupieniu.
- Dowiedziałeś się czegoś? - zapytał blondyna, a Malfoy niechętnie pokręcił głową.
- Nawet Severus nie chciał nic na ten temat powiedzieć - mruknął i kątem oka spojrzał na Harry’ego. Od razu w jakiś sposób zmiękł widząc, jak opowiada zawzięcie swoją życiową historię młodemu Gryfiakowi. Był to naprawdę uroczy widok i musiał się nieźle postarać, aby zachować swoją malfoy’owską maskę przez Blaisem. To nie tak, że się wstydził, czy coś z tych rzeczy, ale swoje uczucia w stosunku do swojego perfekcyjnego, choć czasem nad wyraz głupiego Gryfiaka, wolał zostawić dla siebie. Po prostu. 
Ponownie spojrzał na swojego tak zwanego przyjaciela i posłał mu pytające spojrzenie, kiedy zauważył, że Blaise patrzy na niego znacząco z tym swoim irytującym i wszechwiedzącym uśmieszkiem.
 - No i czego szczerzysz kły? - bąknął i przewrócił oczami. Nie obyło się również bez splecenia ramion, co całkiem podwoiło efekt typowego stylu Draco Malfoya.
- Jeżeli mogę coś powiedzieć, to jedynie tyle, że miło widzieć cię w takim stanie, Dray - stwierdził ciemnowłosy Ślizgon z dziwnym uśmiechem na swoich pełnych ustach. 
- Uważaj, bo się zaraz rozpłaczę - mruknął Draco, a Blaise szturchnął go ramieniem.
- Kogo ty próbujesz oszukać, co? Jesteś zakochanym kretynem~ - oznajmił z cholernym, ślizgońskim akcentem.  
- I właśnie za to mnie uwielbiasz, prawda? 
- Możliwe, Dray. Możliwe. 

***
Sam do końca nie mógł pojąć, jakim cudem znalazł się w tym miejscu i to jeszcze z osobą, której najmniej się spodziewał. Ogólnie zastanawiał się, co skłoniło go do wyjścia z ciepłych murów Hogwartu na zaśnieżone uliczki Hogsmeade, jednak kiedy przed oczami stawał mu widok Draco, który smutno stoi przed nim bez jakiegokolwiek prezentu - od razu szedł szybciej, jednym uchem słuchając wywodu swojego towarzysza.
Harry Potter podążał właśnie z cholernie ciepłym szalikiem, który szczelnie zakrywał połowę jego twarzy, a obok niego dumnie kroczył młodszy kuzyn samego Draco Malfoya. 
Jak to się stało? Po prostu, kiedy Harry wychodził z Wielkiej Sali został zaczepiony przez Xaviera, który w dosyć uprzejmy sposób zapytał, czy Potty nie ma ochoty wyjść do Hogsmeade po drobne zakupy na święta. Co więc miał zrobić, jak nie ubrać się w pożyczony od Draco szalik i nie ruszyć na podbój sklepów? Jego Gryfońska część przyjaciół zniknęła wraz z tą Ślizgońską, co trochę go zastanawiało. Nawet jego jasnowłosy bóg nie chciał mu powiedzieć, gdzie idą i dlaczego on nie może iść z nimi, przez co kompletnie czuł się zbity z tropu. Chciał im się za to odpłacić, więc razem z Xavierem, który swoją drogą był naprawdę... normalnym człowiekiem, wpadł na pewien pomysł, który bardzo przypadł im obu do gustu. Odnosiło się to właśnie do prezentów świątecznych dla przyjaciół Harry'ego, toteż w szybkim tempie udali się do jednego z głupszych sklepów, jakie trafiły im się na drodze i kupili wszystkie potrzebne rzeczy. Tylko raz - przy zakupie prezentu dla Rona - zawahał się na moment, mając lekką niepewność wypisaną w ruchach, jednak oparciem dla niego stał się pewny siebie Xavier, który przekonał go, że jest to dobry wybór. Jedynymi prezentami, których nie mógł załatwić w Hogsmaede były prezenty dla Malfoyów, jednak wolał to załatwić z dala od Francuza, który mógłby przypadkowo zdradzić jego pomysły. Zresztą Potter się nie okłamywał - wiedział dobrze, że to czego szukał, nie znajdowało się w takim małym miasteczku i lekko zacofanym. 
Z ciepłymi rumieńcami, wynikającymi nie tylko z zimna, razem z Xavierem postanowili udać się do jednego z barów, gdzie Harry postanowił, że pokaże blondynowi, że piwo kremowe było naprawdę dobre i, że sprosta on nawet takim gustom, jak gusta Malfoya. 

***    
Pod wieczór, kiedy siedział już w swojej gryfońskiej piżamie, ciemna sowa zastukała swoim twardym dziobem w okno, dzięki czemu odwróciła uwagę Harry'ego znad książki od transmutacji. W kilku szybkich krokach doszedł do okna i otworzył je, wpuszczając sowę do środka. Jak się okazało przyniosła ona trzy katalogi, które zamówił jakiś czas wcześniej. Zignorował śmiechy swoich współlokatorów, którzy próbowali mu wmówić, że są to jakieś listy miłosne od tajemniczych wielbicieli (zwłaszcza tych jasnowłosych) i wręczył sówce jakąś małą przekąskę, którą przyjęła z głośnym huczeniem. Nie przejmując się dreszczem, który owiał jego ciało od chłodnego powietrza, zamknął mozolnie okno i rozłożył się na łóżku szybko omiatając wzrokiem nadesłane katalogi. 

- Widzę, że pan Potter chcę się przypodobać teściom! - krzyknął uradowany Seamus, który leżał wygodnie, rozparty niczym król, na materacu Deana, który natomiast siedział podparty o swoje łóżko, przeglądając mugolskie magazyny sportowe. Po pokoju rozeszło się zbiorowe parsknięcie, a Ron, który dopiero co wrócił spod prysznica, spojrzał znacząco na Irlandczyka.

- A ty co kupiłeś swoim? - zapytał z szerokim uśmiechem. Nawet Harry zauważył gorące rumieńce jakie wykwitły na policzkach Seamusa i Deana. Ten pierwszy mruknął niezrozumiale jakąś odpowiedzieć, a Dean zbył ich wszystkich machnięciem różdżki. 

- W sumie, to co ty chcesz im kupić, Harry? - zagadnął Neville, który do tej pory siedział przy wypracowaniu z eliksirów. Obrócił się w ich stronę i spojrzał wyczekująco na Pottera. Miał na sobie jakąś granatową piżamę, która dobrze uwydatniała jego ramiona. Naprawdę, Harry z całego serca mógł stwierdzić, że w Longbottomie zaszła jakaś poważna zmiana.

- Um... jeszcze do końca nie zdecydowałem, ale... i tak wam nie powiem przecież- stwierdził z nosem w jednej z lektur, która go najbardziej interesowała. Tak. Potajemnie przeglądał katalog z prezentem dla Draco, mając nadzieję, że żaden z jego współlokatorów nie zobaczy co to jest. Nie chciał przecież żadnych przecieków!  A mówiąc szczerze, wiadomym było, że takowe by się znalazły.

Po sypialni rozniósł się zbiorowy jęk zawodu, a on sam uśmiechnął się szeroko widząc coś, co jego zdaniem wyróżniało się spośród reszty rzeczy. Wyróżniało się tak, jak jego Draco. 

Schował ten szczególny katalog pod poduszkę i szybko złapał za kolejny, czując, że dzisiaj dojdzie do wyboru każdego z prezentów. 

Do ich gryfońskich uszu doleciało pukanie do drewnianych drzwi, toteż jak jeden mąż spojrzeli w tamtą stronę mentalnie otwierając przejście. W końcu Neville, który był najbliżej wejścia, wstał zza swojego biurka z głośnym westchnięciem i otwarł drzwi, sprawdzając któż to się do nich się dobija. 

- Yah! Ron! Jak ty słodko wyglądasz w tej piżamie! - Weasley krzyknął i spróbował schować się za jedną z kolumn od pierwszego lepszego łóżka. Potter zaczął się głośno śmiać, a reszta śmiało mu zawtórowała. Theo natomiast stał trochę zdziwiony dziwnym zachowaniem Rona. - Wszystko w porządku? Zachowujesz się jakbyś zobaczył pająka.       

- Co ty tutaj robisz?! - Harry miał wrażenie, że powiedział to o kilka oktaw wyżej, czego nie polubiły jego bębenki uszne. 

- Ała, cholera, Ron! - jęknął i spojrzał na niego krzywo. Niestety jego przyjaciel go zignorował i wciąż gapił się na swojego Ślizgona, jakby widział go po raz pierwszy.

- Stwierdziłem, że mam ochotę na piżama-party z Gryfonami. Macie coś przeciwko? - zapytał ogółu, a ogół nic przeciwko nie miał, toteż uśmiechnął się szeroko i wszedł raźno do ich męskiej twierdzy. Miał na sobie spodnie dresowe i luźną koszulkę, przez co Ron czuł się jeszcze gorzej w swojej wesley'owskiej piżamie. - Harry, masz pozdrowienia od Draco.

- Jakby sam nie mógł tutaj przyjść i mi ich przekazać... - mruknął, a przy okazji załamał się nad leniwością swojego chłopaka. Machnął niedbale ręką i przypatrzył się jednemu z proponowachych artykułów z dosyć pokaźnej listy. Pomysł wydawał mu się dobrą opcją na prezent dla Lucjusza Malfoya i zupełnie nie przejmował się tym, że kompletnie nie miał pojęcia, co dokładnie bierze. Ważniejsza była cena, która mówiła całkiem dużo o jakości produktu, a ona bądź, co bądź w tym przypadku do małych sum nie należała... 

- Mam nadzieję, że na święta dostanę od ciebie taką piżamę! - oświadczył twardo Theo, który jednym susem doskoczył do łóżka Rona, kładąc się na nim wygodnie. Zignorował jęki i protesty Wealseya i zanurzył się pod grubą pościelą swojego chłopaka. - Mmm... cieplusio. Chodź koło mnie. 

- Co?! - pisnął Ron, a Seamus, Dean i Neville zwijali się ze śmiechu. Z dosyć nietęgą minął umieścił się koło uśmiechniętego Ślizgona, który nie wiadomo kiedy, wyciągnął różdżkę i zasłonił gryfońskie kotary, oddzielając ich od pozostałej trójki. 

- Rozdziewicz Weasleya! - krzyknął w końcu Seamus, który jako pierwszy otrząsnął się z szoku. 

W końcu miało to być piżama-party, a nie potajemne schadzki! 

- Merlnie, Finnigan, ogarnij swoje cholerne i perswazyjne myśli! - doszedł ich zirytowany głos zza kotary.  

       *Uprzedzałam, że rozdziały będą krótsze, więc nie marudzić mi tam!*

 

  ***